Pollo Loco in Los Angeles! (dag 27)

Maandag 9 juni 2014

Vandaag vertrekken we naar het eindstation van onze reis, Los Angeles en laten San Diego met pijn in het hart achter ons. Niet alleen vanwege de sfeer en de mooie plekjes, maar ook vanwege het weer. Zoals de buschauffeur ons gisteren vertelde heeft San Diego het meest aangename klimaat ter wereld met een gemiddelde temperatuur van 22C en 300 dagen zon per jaar. Slechts 2 andere plekjes in de wereld strijden om deze eer, één in Peru en één in Zuid-Afrika. Deden wij als Eelde ook maar mee aan deze competitie.
In een mum van tijd zitten we op de drukke snelweg naar L.A., de Interstate 5, de San Diego Freeway. Een stuk of 6, 7 banen naast elkaar. Vrijwel niemand houdt zich aan de maximum snelheid van 65 m/p (=104 km/u), wij dus ook niet. Het is erg druk op de weg en er wordt volop van baan gewisseld, maar … we schieten lekker op en zijn dan ook aan de vroege kant in de buitensteden van L.A. We besluiten om even een kijkje te nemen in Long Beach, een gedeelte van L.A. aan de kust, met een bevolking van zo’n half miljoen inwoners. Een belangrijk deel is ingeruimd voor het havengedeelte, alsook het jachthavengedeelte. We parkeren onze auto bij de Shoreline Village, dat voornamelijk bestaat uit parken, restaurantjes en shops. In de verte aan de andere kant van het baaitje liggen 2 enorme cruise schepen. Navraag bij wat visserslui leert ons dat het moderne cruise schip er 2x per week aanmeert en dat het andere de Queen Mary is, een voormalig cruise schip, dat nu o.a. dienst doet als museum en hotel. Een gratis busdienst brengt ons een half uur later bij het schip.
De RMS Queen Mary was een trans-Atlantisch passagiersschip, dat van 1936 tot 1967 tussen Southampton, Cherbourg en New York voer. Het stoomschip werd vernoemd naar Mary van Teck, de gemalin van de Britse koning George V. De eerste reis van het schip was in 1936, en al in hetzelfde jaar veroverde het de blauwe wimpel voor de snelste trans-Atlantische oversteek.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de Queen Mary en de iets grotere en jongere Queen Elizabeth ingezet om troepen naar Europa te vervoeren. De twee schepen waren de grootste en snelste troepentransportschepen die de geallieerden tot hun beschikking hadden. De Queen Mary heeft ooit in één overtocht 16.082 manschappen vervoerd, dit is tot op heden het grootste aantal mensen dat met een schip in één keer vervoerd is.
Na de oorlog werd de Queen Mary weer een passagiersschip, tot het in 1967 uit de vaart werd genomen. Het schip ligt nu permanent voor anker in Long Beach en doet nu dienst als museumschip en hotel. Het staat in het Amerikaanse National Register of Historic Places. De opvolger van het schip, de Queen Mary 2, werd in 2003 in de vaart genomen.
Enige getallen:
Tonnage: 81.000
Snelheid: 30 knopen (56 km/h)
Passagiers: 2139 passagiers
Bemanning:1101
Lengte: 311 meter, breedte: 36 meter, hoogte: 55 meter, diepgang: 12 meter
Voortstuwing en vermogen: 160.000 pk
We kopen een ticket en gaan aan boord. Wat een ongelofelijk groot schip! Eenmaal aan boord bekruipt ons gelijk het Titanic gevoel, mede door het heerlijke ouderwetse sfeertje. Je mag overal vrij rondlopen. Het is niet te vatten hoe alles aan boord van zo’n schip op elkaar is afgestemd. De ruimen met motoren zijn angstaanjagend. Wat een herrie zal dat zijn geweest!
We brengen een bezoek aan een aantal decks en maken uiteraard een hele vracht foto’s. Aan boord is momenteel tevens een expositie te zien over Lady Di. Al met al weer een toevallige, maar o zo leuke belevenis.
De bus brengt ons weer keurig terug naar de Shoreline Village en wij vervolgen onze reis naar ons hotel in L.A., dat vlakbij het vliegveld ligt. Het is enorm druk op de weg, het verkeer gaat af en aan, maar we laten ons echt niet uit het veld slaan en doen alsof we al jaren deel uitmaken van deze heksenketel. Los Angeles is zo onvoorstelbaar groot, je kunt je daar geen voorstelling van maken, daarom even wat details:
Los Angeles wordt vaak aangeduid als de ultieme ´American Dream’. De ‘City of Angels’, zoals de stad ook vaak wordt genoemd, is niet alleen de grootste stad van California, maar ook de op één na grootste van Amerika. Er wonen bijna vier miljoen mensen in het centrum, met de buitenwijken erbij telt de stad ruim zestien miljoen inwoners. De stad zelf heeft een oppervlakte van 1200 km2 (bijna zo groot als de provincie Utrecht), maar de hele County heeft een oppervlakte van 12.000 km2!
De afstanden in Greater Los Angeles zijn dan ook aanzienlijk. De doorsnede van de hele agglomeratie bedraagt op sommige plaatsen meer dan 100 km. Een auto is in L.A. onmisbaar. Er rijden er dan ook meer dan 9 miljoen van rond en alles draait om de auto en het wegennet. Zonder wheels, zoals de auto hier vaak wordt genoemd, kom je letterlijk en figuurlijk nergens, en veel gezinnen houden er een klein wagenpark op na. Het is er op ieder tijdstip van de dag druk.
Los Angeles bestaat uit meerdere districten waaronder Harbor Area, Downtown, Hollywood, Venice Beach, Beverly Hills, Bel Air en het Financial District. De meeste toeristen komen voor een bezoek aan Disneyland en Hollywood. Dit zijn dan ook de populairste bezienswaardigheden. Hollywood zorgt met zijn filmindustrie voor een groot deel van de inkomsten. Jaarlijks worden hier honderden films gemaakt.
Wij checken in bij het Hacienda Hotel en zijn niet de enigen, er staat een behoorlijke rij. Gelukkig hebben we van tevoren besproken. We kunnen de auto kwijt op de (bewaakte) parkeerplaats van het hotel en betrekken een prima kamer op de 5e verdieping. Wat een hectische dag, de rest van de dag maar even kalm aan en dat doen we. Aan de overkant van de North Sepulveda Boulevard zijn wat eetgelegenheden. Voorzichtig met oversteken! Zelfs bij de voetgangers oversteekplaatsen met knipperlicht is het doorstampen geblazen, anders red je het echt niet in de daarvoor vastgestelde 25 seconden!
Bij de Pollo Loco (Gekke Kip) nemen we een hapje en een drankje, de tentoongestelde menu’s achter de balie zijn op afstand moeilijk te lezen voor deze 2 kippige ‘oudjes’, maar laten zich voortreffelijk smaken. Nog 3 nachtjes slapen, dan stappen haan en hen weer in de grote vogel, die hen terug brengt naar hun eigen ren.
Zegt de ene kip tegen de andere: TOK!
Zegt de andere: Don’t TOK te me!
Zeker een Amerikaanse kip!
Pollo loco!