Yellowstone (dag 9)

Donderdag 22 mei 2014

Om half 8 zitten we aan het ontbijt, dat niet zo heel erg uitgebreid is, maar … good enough for me and my Bobby McGhee! (om met Kristofferson te spreken). Wel veel ‘gezond’ eten, serials en zo. Onze buurman oet Oethoezen denkt er het zijne van, hij betitelt het als hondenbrokken en laat ze (per ongeluk) gelijk over de grond flikkeren.
Het is prachtig weer en we rijden de Rockies in. Bij de ingang van het Yellowstone Park kopen we toch maar voor $ 80 een Annual Pass, waarmee we een jaar lang alle National Parks in de US kunnen bezoeken. De reeds betaalde entree bij de Devils Tower wordt keurig in mindering gebracht. We stijgen gestaag, er ligt nog bijna een meter sneeuw, maar de weg is volledig sneeuwvrij. Bij het Yellowstone Lake, dat nog stijf bevroren is, zien we de eerste bison en ook de eerste geysertjes. Sterker nog, we ruiken ze ook! Eerst denk je, het zijn kleine bosbrandjes, maar het zijn wel degelijk gloeiend hete, borrelende geysertjes. Kom er maar niet te dicht bij! De buitentemperatuur is overigens heerlijk. Gek idee, om hier gewoon in korte broek en t-shirt rond te lopen.
Het Yellowstone Park werd in 1872 ’s werelds eerste National Park in de tijd dat Wyoming, Montana en Idaho nog geen VS staten waren en er nog maar een paar nederzettingen in het gebied waren. Momenteel is het met 3.000.000 bezoekers per jaar een van de grootste attracties. Het park is ontstaan op de 2400 meter hoge, nog steeds actieve vulkanische hoogvlakte. Met zijn duizenden kleine en grote geysers, borrelende modderbronnen, kalkafzettingen, watervallen, meren, versteende bomen, diepe ravijnen en uitgestrekte dennenwouden met ponderosa trees vormt het Yellowstone Park de schatkamer van Amerika wat betreft natuurmonumenten. Ook voor de wilde dieren is het park een waar paradijs. Bizons, elanden, herten, beren en kleiner wild bevolken het enorme gebied zonder natuurlijke vijanden te hebben. Ook vogels komen er in alle soorten voor.
We rijden door een prachtig landschap en komen bij de Mud Vulcano en andere "mud pots". Hete gassen werken zich hier grommend en dreigend door de modder naar boven, vergezeld van met zwaveldampen doordrongen stoom. Wat bizons kijken rustig toe. Je kunt er wandelen over de ‘boardwalks’ voor wat verdere verkenning van de omgeving.
Bij de Canyon Junction slaan we af. Hier vlakbij bevinden zich 2 prachtige watervallen, de Upper en de Lower Falls. We rijden naar het "Artist Point". Vanaf dit punt heb je een werkelijk fascinerend zicht op de kleurrijke canyon, waardoor de Yellowstone River zich op 350 meter diepte een weg baant. In de verte zie je de prachtige Lower Falls, een waterval die tweemaal hoger is dan de Niagara. Je blijft fotograferen. Onbeschrijfelijk zo mooi!
Vervolgens rijden we door naar het Visitor Center. Er ligt nog aardig wat sneeuw (zie onze auto op de parkeerplaats), maar we zijn blij, dat we geen lange broek aan hebben. Het is zeker 27 graden. Even een lekker hapje eten (hot dogs met french fries, raspberrie ice tea voor mij en Sprite voor Fenny) en daar gaan we weer. Bij alle stops is het weer opmerkelijk hoeveel Chinezen er op vakantie zijn. Bij onze vorige US-reis was ons dat ook al opgevallen. Storend is het zeker, want ze moeten allemaal om de haverklap overal op de foto en maken daarbij ook regelmatig gebruik van iPads. Terrible, wat een verloedering (wanneer je van fotograferen houdt)!
We rijden door naar de Norris Geyser. Hier zijn, op al dan niet geregelde tijden, niet alleen talrijke geysers actief, zoals de Steamboat Geyser, maar ook zogeheten "fumaroles", die hoofdzakelijk rooksignalen en gassen de lucht in sturen. Een zeer sterke zwavellucht komt ons tegemoet. We zijn beiden de hele dag al wat winderig (van de Mexicaan van gisteren), dus kan ik er ongemerkt rustig eentje laten waaien. Ik zeg: “Oh, what a smell!” Iemand naast mij reageert met: “That’s sulpher!”, waarop ik antwoord: “No, beans!” Hij snapt er niks van.
We maken een wandeling door het landschap, dat je met al zijn gepruttel, gesis en geborrel op de maan doet wanen. De camera maakt weer overuren.
Herhaaldelijk zeggen Fen en ik tegen elkaar, wat voor bofkonten we toch zijn, dat we mogen genieten van zoveel moois.
Naast de prachtige vergezichten zijn er op diverse punten zijn nog afslagen naar allerlei geysers, basins en watervallen. Onderweg wordt regelmatig gestopt om even wat bizons, herten, een verdwaalde wolf en zelfs een grizzlybeer op de gevoelige plaat vast te leggen.
We gaan op weg naar ‘The Old Faithful’. Van de tienduizend hete bronnen die het park rijk is, is dit de beroemdste. Ongeveer om het uur spuit deze geyser 40-50.000 liter heet water en stoom zo'n 40 meter de lucht in. Daarna vult hij zich opnieuw met water en bouwt de druk weer op. Dit ritueel herhaalt zich uur na uur, dag na dag, en dat niet alleen al eeuwen en eeuwen lang, maar altijd vooral ook even ‘trouw’.
We zijn net te laat als we arriveren, de ‘Ouwe Trouwe’ heeft net gespoten, dus vullen we ons uurtje even bij het visitor center, het museum aldaar en de shop. Een lekker ijsje gaat er ook wel in bij deze temperatuur! We maken een praatje met een van de rangers van het park. Ook híj heeft wat met Holland: “I’ve been to Holland once, ate raw fish with my bare hands, they still smell after 5 years!” Zoute haring is niks voor Amerikanen.
Om half 4 lopen we naar de grote geyser, gelukkig zijn we er vóór de Chinezen. Ik maak nog even een foto van Fenny bij het bordje met ‘The Old Faithful’. Een vriendelijke man biedt aan een foto van ons beiden bij het bordje te maken. Leuk aanbod, maar bedankt! Tenslotte is Fenny de one and only echte ‘Old Faithful’. Lange rijen banken zitten vol wanneer om even voor 16.00 uur de geyser begint te spuiten. Indrukwekkend en niet te beschrijven. Vele honderden fototoestellen doen ratelend hun werk. Ik let maar niet op de iPads (grrrrrrrr!). Na 5 minuten is het spektakel voorbij en heeft de ‘Ouwe Trouwe’ even rust, over een uur staat de volgende lichting toeristen weer klaar.
We vertrekken weer naar het noorden en stoppen bij het Midway Geyser Basin. Hier vind je twee van de bekendste en spectaculairste onderdelen van het park: de Excelsior Geyser en de Grand Prismatic Spring. Over een lange ‘boardwalk’ kun je hier tussendoor lopen. De Grand Prismatic Spring is 75 bij 90 meter en heeft een diepte van 49 meter. Het water heeft een constante temperatuur van 85°C. Gemiddeld komt er 2000 liter water per minuut vrij uit de bron. Doordat het water extreem zuiver is, heeft het een diepblauwe kleur. De oranje kleur aan de zijkanten wordt veroorzaakt door bacteriën die in de microbiële matten leven langs de randen van de bron, waar het water voldoende is afgekoeld. Het mooist kun je de Grand Prismatic Spring vanuit de lucht fotograferen (zie internet foto), maar ook zo uit de ‘losse hand’ kun je schitterende plaatjes maken. Wat een wonder der natuur!
Moe van alle indrukken rijden we naar de westelijke entree van het park, maar raken nog even in een kleine file, wanneer een bizon doodleuk op de weg vanuit de tegenover gelegen rijrichting naar ons toe komt wandelen, hij passeert ons op een haar na en kijkt boos de auto in. Best wel eng, wat een enorm dier! We hadden al gehoord dat een paar dagen eerder zo’n beest een auto met dame en al de greppel in had geduwd door er alleen maar even tegen aan te leunen. Het gaat goed en we maken we ons daarna gauw op weg naar ons Super 8 motel even buiten het plaatsje West Yellowstone, dat net in de staat Montana gelegen is. Bij de receptie worden we getrakteerd op heerlijke, zojuist vers gebakken American cookies. De dag kan niet meer stuk! Vanuit het raam van onze hotelkamer zien we in de verte de hoge besneeuwde toppen van Yellowstone. Morgenvroeg komt daarachter de zon op. Wat wil een mens nog meer?

P.S. Vandaag voor het eerst ook een paar filmpjes uit het Yellowstone Park en wat meer foto’s dan gebruikelijk. Morgen is namelijk een beetje een rustdag. Overigens zijn alle foto’s op de weblog verkleind en omgezet naar lage resolutie. Voor de liefhebbers is de complete serie uiteraard in hoge resolutie na thuiskomst te bekijken.