Deadwood (dag 6)
Door: Jurronimo
Blijf op de hoogte en volg Jur
19 Mei 2014 | Verenigde Staten, Deadwood
Maandag 19 mei 2014
Wakker worden in een super de luxe hotel in het stadje waar één van je western heroes ligt begraven, wie had dat gedacht! Voor degenen die het nog niet weten, ik ben al sinds m’n vroege jeugd een enorme fan van alles wat met het wilde westen te maken heeft en heb er dan ook veel boeken, documentatie, films en muziek van. Gelukkig heb ik in Fenny een grote medestander. Mede na de HBO tv-serie Deadwood gezien te hebben is ook zij helemaal ‘verkocht’. Met name Calamity Jane is haar idool geworden.
Het stadje Deadwood, dat nu (buiten de hotels om) 1600 inwoners telt ontstond rond 1874 toen George Armstrong Custer er in 1874 heen ging op expeditie, dit ondanks het feit dat het Verdrag van Fort Laramie van 1868 de Black Hills aan de Lakota indianen had toegekend. Custer vond er goud en maakte dat wereldkundig. Dit leidde ertoe dat er een goudkoorts op gang kwam en het wetteloze kamp Deadwood gesticht werd. Het kamp telde al snel zo'n vijfduizend inwoners en werd het beruchtste goudgraversstadje van het wilde westen. Moord en doodslag waren aan de orde van de dag. Saloons, gokhallen en bordelen floreerden, evenals de opiumhandel, dankzij de vele Chinezen. Vele gelukszoekers en revolverhelden trokken naar Deadwood. Een grote impact had de moord op James Butler Hickok, beter bekend als Wild Bill Hickock. Hij was een voormalig postkoetsrijder, sheriff, verkenner, bizonjager, pokerspeler en revolverheld met een koelbloedige reputatie. Al tijdens zijn leven was hij legendarisch. Op 2 augustus 1876 werd hij in de saloon # 10 door Jack McCall tijdens het pokeren in zijn rug geschoten met een .45-kaliber revolver.
Ook illustere figuren, zoals Martha Jane Cannary, beter bekend als Calamity Jane, een vrouw met de taal en het gedrag van een man, Al Swearengen, Potatoe Creek Johnny, Wyatt en Morgen Earp, Charlie Utter en George Hearst (!) waren bekende ingezeten van Deadwood, evenals Seth Bullock, de sheriff die er in slaagde redelijk orde op zaken te stellen.
Na even door de huidige Main Street te hebben gereden, bezoeken we het hoog op een van de heuvels gelegen Mount Moriah Cemetery. Wild Bill ligt hier begraven met naast hem Calamity Jane, met wie hij wellicht een relatie had. Zij stierf in 1903 als Martha Jane Burke, maar wilde naast Wild Bill begraven worden. Bij het graf van Wild Bill hebben veel bezoekers iets persoonlijks achtergelaten, ook ik blijf niet achter.
Buiten de begraafplaats, nog 250 meter verder steil de heuvel op, ligt Seth Bullock begraven, met uitzicht op Mount Roosevelt (hij en Theodore Roosevelt waren bevriend). Het is een behoorlijke klim, maar Bullock is het waard in onze ogen, dus gaan we.
Terug in de stad brengen we nog een bezoek aan het Adams Museum en wandelen daarna door Main Street. Het doet nog steeds aan als een straat uit een western stadje. De vele etablissementen van toen zijn in opgeknapte staat te bekijken, zoals de Midnight Star, opgekocht door Kevin Costner tijdens de opnames van ‘Dances For Wolves’. Hij heeft het zoveel mogelijk in oude stijl weer laten opbouwen. Op de 2e verdieping kun je heerlijk en best betaalbaar eten. Overal aan de muur hangen originele kledingstukken en relikwieën uit diverse films van Kevin. We zitten aan het raam en kijken uit over Main Street, onderwijl een heerlijke buffalo hamburger verorberend.
In de Saloon # 10 waan je je nog terug in de tijd en de stoel waarin Wild Bill werd doodgeschoten, staat tentoongesteld op een plekje boven aan de muur. We lopen nog even verder, kopen een paar souvenirs en rijden daarna nog wat rond in de omgeving. Onze aandacht wordt gevestigd op een enorme ‘uitdragerij’ met beelden, antiek, enz. Het lijkt wel de winkel van Malle Pietje, maar dan in het groot, je weet niet wat je ziet! Met de eigenaar, Randy, raken we in gesprek. Hij bezoekt elk jaar de Jaarbeurs in Utrecht en verhandelt hier weer Europese curiosa. Buiten staat naast de prachtige, oude benzinepompen een enorme haan van aluminium, waar Fenny graag even mee op de foto wil. ‘I guess that’s the biggest cock she has ever seen’, fluistert Randy me met een ondeugende knipoog toe.
Terug in ons heerlijke hotel, schrijven we nog even wat indrukken op en bekijken foto’s, emails en de leuke reacties op onze weblog. Daarna genieten we nog eventjes van een aflevering van Dr. Quinn op ons immense 50-inch LG flatscreen, maar al gauw dromen we weg. Onvoorstelbaar wat er in 150 jaar veranderd is. Gelukkig is echter ook nog veel overeind gebleven en aldus de herinnering bewaard.
Als Wild Bill Hickock en Calamity Jane vallen we daarna op ons immense bed in slaap.
Wakker worden in een super de luxe hotel in het stadje waar één van je western heroes ligt begraven, wie had dat gedacht! Voor degenen die het nog niet weten, ik ben al sinds m’n vroege jeugd een enorme fan van alles wat met het wilde westen te maken heeft en heb er dan ook veel boeken, documentatie, films en muziek van. Gelukkig heb ik in Fenny een grote medestander. Mede na de HBO tv-serie Deadwood gezien te hebben is ook zij helemaal ‘verkocht’. Met name Calamity Jane is haar idool geworden.
Het stadje Deadwood, dat nu (buiten de hotels om) 1600 inwoners telt ontstond rond 1874 toen George Armstrong Custer er in 1874 heen ging op expeditie, dit ondanks het feit dat het Verdrag van Fort Laramie van 1868 de Black Hills aan de Lakota indianen had toegekend. Custer vond er goud en maakte dat wereldkundig. Dit leidde ertoe dat er een goudkoorts op gang kwam en het wetteloze kamp Deadwood gesticht werd. Het kamp telde al snel zo'n vijfduizend inwoners en werd het beruchtste goudgraversstadje van het wilde westen. Moord en doodslag waren aan de orde van de dag. Saloons, gokhallen en bordelen floreerden, evenals de opiumhandel, dankzij de vele Chinezen. Vele gelukszoekers en revolverhelden trokken naar Deadwood. Een grote impact had de moord op James Butler Hickok, beter bekend als Wild Bill Hickock. Hij was een voormalig postkoetsrijder, sheriff, verkenner, bizonjager, pokerspeler en revolverheld met een koelbloedige reputatie. Al tijdens zijn leven was hij legendarisch. Op 2 augustus 1876 werd hij in de saloon # 10 door Jack McCall tijdens het pokeren in zijn rug geschoten met een .45-kaliber revolver.
Ook illustere figuren, zoals Martha Jane Cannary, beter bekend als Calamity Jane, een vrouw met de taal en het gedrag van een man, Al Swearengen, Potatoe Creek Johnny, Wyatt en Morgen Earp, Charlie Utter en George Hearst (!) waren bekende ingezeten van Deadwood, evenals Seth Bullock, de sheriff die er in slaagde redelijk orde op zaken te stellen.
Na even door de huidige Main Street te hebben gereden, bezoeken we het hoog op een van de heuvels gelegen Mount Moriah Cemetery. Wild Bill ligt hier begraven met naast hem Calamity Jane, met wie hij wellicht een relatie had. Zij stierf in 1903 als Martha Jane Burke, maar wilde naast Wild Bill begraven worden. Bij het graf van Wild Bill hebben veel bezoekers iets persoonlijks achtergelaten, ook ik blijf niet achter.
Buiten de begraafplaats, nog 250 meter verder steil de heuvel op, ligt Seth Bullock begraven, met uitzicht op Mount Roosevelt (hij en Theodore Roosevelt waren bevriend). Het is een behoorlijke klim, maar Bullock is het waard in onze ogen, dus gaan we.
Terug in de stad brengen we nog een bezoek aan het Adams Museum en wandelen daarna door Main Street. Het doet nog steeds aan als een straat uit een western stadje. De vele etablissementen van toen zijn in opgeknapte staat te bekijken, zoals de Midnight Star, opgekocht door Kevin Costner tijdens de opnames van ‘Dances For Wolves’. Hij heeft het zoveel mogelijk in oude stijl weer laten opbouwen. Op de 2e verdieping kun je heerlijk en best betaalbaar eten. Overal aan de muur hangen originele kledingstukken en relikwieën uit diverse films van Kevin. We zitten aan het raam en kijken uit over Main Street, onderwijl een heerlijke buffalo hamburger verorberend.
In de Saloon # 10 waan je je nog terug in de tijd en de stoel waarin Wild Bill werd doodgeschoten, staat tentoongesteld op een plekje boven aan de muur. We lopen nog even verder, kopen een paar souvenirs en rijden daarna nog wat rond in de omgeving. Onze aandacht wordt gevestigd op een enorme ‘uitdragerij’ met beelden, antiek, enz. Het lijkt wel de winkel van Malle Pietje, maar dan in het groot, je weet niet wat je ziet! Met de eigenaar, Randy, raken we in gesprek. Hij bezoekt elk jaar de Jaarbeurs in Utrecht en verhandelt hier weer Europese curiosa. Buiten staat naast de prachtige, oude benzinepompen een enorme haan van aluminium, waar Fenny graag even mee op de foto wil. ‘I guess that’s the biggest cock she has ever seen’, fluistert Randy me met een ondeugende knipoog toe.
Terug in ons heerlijke hotel, schrijven we nog even wat indrukken op en bekijken foto’s, emails en de leuke reacties op onze weblog. Daarna genieten we nog eventjes van een aflevering van Dr. Quinn op ons immense 50-inch LG flatscreen, maar al gauw dromen we weg. Onvoorstelbaar wat er in 150 jaar veranderd is. Gelukkig is echter ook nog veel overeind gebleven en aldus de herinnering bewaard.
Als Wild Bill Hickock en Calamity Jane vallen we daarna op ons immense bed in slaap.
-
21 Mei 2014 - 07:55
Roelie:
Ik weet nou al wat voor kleren jullie 1 juni aan hebben! ;) Veel plezier nog dikke kus,Chris en Roelie -
21 Mei 2014 - 09:08
Fries:
Schitterende verhalen en mooie foto's. Ik geniet mee hoor!! -
21 Mei 2014 - 09:10
Jacqueline Ross:
Hoi Jur en Fenny, wat leuk dat jullie zo'n mooie reis maken en ik denk voor jou komt een jongensdroom uit Jur, of niet? Wij wensen jullie heel veel plezier daar en ons afspraakje komt na jullie bruiloft wel.
Veel liefs hier uit Westervoort. Gr. Jacqueline -
21 Mei 2014 - 10:17
Geesje:
Wat fantastische verslagen. Het is een eer om deel uit te mogen maken van jullie reis door Amerika.
Nog heel veel plezier samen.
Groetjes Geesje. -
21 Mei 2014 - 16:46
Margriet Scholma:
Hey Jur En Fenny. Alles is hier ook ok hoor. mooie verslagen en prachtige reis. Geniet ervan hoor. dikke kuzzz. -
21 Mei 2014 - 17:06
Jan L.:
Geweldige foto,s er is in die tijd niks verandert. Alles lijkt zoals als het was. Prachtig dat men dit in stand houdt. Geweldige indrukken prachtig om te lezen.
Groetjes
Jan en Peet -
21 Mei 2014 - 17:11
Eddy:
Jullie rapportage doet me steeds weer opnieuw denken aan de musicalfilm "Calamitiy Jane" met in de hoofdrol Doris Day en met name songs daaruit zoals "The Deadwood stage is a'rolling all over the plain" en "Bring me back to the Black Hills".
Have fun!!
Eddy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
