BRYCE IS SO NICE!!!
Door: Jurronimo
Blijf op de hoogte en volg Jur
05 Oktober 2012 | Verenigde Staten, Bryce Canyon
BRYCE IS SO NICE!!!
(vrijdag 5-10-2012)
Alweer wakker geworden met een stralende zon. Wat is dat toch heerlijk! Slechts een paar flarden van wolkjes hebben we gezien sinds we hier zijn, vrijwel constant zon met temperaturen tussen de 23 en 30 graden (alleen Las Vegas was het wat warmer). We kregen uit Holland berichten van herfst, regen, wind, snotterigheid en rondgaande griepjes. Blij dus dat we hier zijn!
Overigens langs deze weg bedankt voor alle lieve reacties, zowel op de weblog als via de mail. We zouden ze graag allemaal beantwoorden, maar wegens tijdgebrek lukt dit helaas niet. Hiervoor hebben jullie vast wel begrip.
We gaan vandaag op weg naar Bryce Canyon, zo’n 75 mijl van Kanab. Ook hier in Utah is de herfst ingevallen, al zou je dat qua temperatuur niet zeggen. Maar in de natuur zie de prachtige herfstkleuren van de Indian Summer. Goudkleurige berken tussen roodbruine en groene bomen in velerlei schakeringen, een prachtig gezicht. Sowieso is Utah (met name hier in het zuiden) heel anders dan Arizona. Je ziet hier veel meer groen, weilanden met koeien en paarden en grote ranches. Qua natuur doet het denken aan Zwitserland.
Onderweg krijgen we telefonisch het trieste bericht van het overlijden van Fenny’s ome Roel, die al een tijd lang erg ziek was. We zijn allebei flink ontdaan, zo aan de andere kant van de wereld, maar troosten ons met de gedachte dat we hem nog zo in goede doen hebben meegemaakt zo vlak voor ons vertrek. We wensen de familie alle sterkte, helaas zullen we zelf geen afscheid van hem kunnen nemen.
Na een uurtje rijden we de Red Canyon in het Dixie National Forest binnen, gelegen aan de Highway 12. Prachtige rode rotsformaties en 2 tunnels. Een klein stukje verder rijden we bij Ruby’s Inn het Bryce Canyon National Park binnen en bekijken vanaf een aantal verschillende uitkijkposten dit bizarre, maar schitterende natuurverschijnsel. Het is hier best wel frisjes, met name op punt Farview Point, het hoogste punt met 8819 ft, oftewel 2700 m.
De naam Bryce Canyon is eigenlijk niet juist, legt een park ranger uit, want het is geen grote kloof, door erosie diep uitgesleten rivierdal. Door de samenwerkende krachten van vriezen en dooien werden hier de kalk- en zandsteenformaties langzaam geërodeerd en vormden zo de zogenaamde hoodoos. Een hoodoo is een pilaar van rots, meestal in een fantasierijke vorm en prachtige kleuren (van wit naar roze, oranje en rood).
Voor velen is Bryce Canyon één van de mooiste National Parks. Het werd 60 miljoen jaar geleden gevormd, maar pas in1875 ontdekt door Ebenezer Bryce, een Schotse immigrant. Zijn uitspraak over Bryce Canyon is briljant: 'It is a hell of a place to lose a cow. '
We rijden naar Sunset Point, waar je kunt afdalen via de Navajo Loop Trail, 1.6 mijl lang en enige honderden meters diep, een hele steile afdaling. Het is de vraag of m’n knie het houdt, maar we wagen het er op. We lopen naar beneden en bevinden ons direct midden tussen de gigantische hoodoo's, sommige met een eigen naam, zoals The Alligator en The Cathedral. Onder in het dal is het uitzicht naar boven niet te geloven! Maar we moeten nog wel weer omhoog! Tjonge, wat een klim! Maar we redden het! Dit hadden we natuurlijk ook niet willen missen!
Bij Ruby’s Inn aan het begin van het park, versterken we de inwendige mens en trakteren ons zelf op een dikke hotdog en een grote beker cherry coke. Dat hebben we wel verdiend!
Alsof de duvel er mee speelt, neemt achter ons een groep overjarige Chinese troela’s bezit van een tafel zonder ook maar iets te bestellen, maar wel allemaal (zoals Jan L. altijd typerend zegt) met de ‘bek in de schijterij’. Het lijkt wel een Chinees kippenhok! Twee maal draai ik me om met een venijnige blik en daarna is het opeens verrassend stil! Ik moet opeens denken aan dat kinderliedje: “Hang Wang, lekkel aan de gang…..!”
Mooi op tijd rijden we daarna door naar het iets verderop gelegen plaatsje Panguitch (hoe verzin je zo’n naam?), waar we even een paar foto’s schieten van een paar enorme trucks, merk Peterbilt. Een van de chauffeurs vertelt dat ze uit Texas komen en net een rit vanuit Nevada achter de rug hebben. Wat een schitterende en gigantische vrachtwagens! Overigens mogen de vrachtwagens in de USA even hard rijden als personenauto’s, dus kijk niet raar op wanneer zo’n gevaarte je opeens inhaalt of de hele tijd vlak achter je zit (denk aan de film Duel met Dennis Weaver of Convoy met Kris Kristofferson).
We verblijven in het New Western Hotel, dat gezien de kamers net zo goed Old Western Hotel had kunnen heten. Nog even lekker wat schrijven en lezen en vroeg naar dromenland. Waarover ik heb gedroomd, bespaar ik u allen, maar het laat zich raden…….
P.S. Naslag leert dat Panguitch een van de meest vreemde plaatsnamen in de USA is. De naam is afgeleid van de (indiaanse) Paiute woorden voor ''water'' en ''vis''. Blijkbaar is het goed vissen in het nabij gelegen Lake Panguitch.
(vrijdag 5-10-2012)
Alweer wakker geworden met een stralende zon. Wat is dat toch heerlijk! Slechts een paar flarden van wolkjes hebben we gezien sinds we hier zijn, vrijwel constant zon met temperaturen tussen de 23 en 30 graden (alleen Las Vegas was het wat warmer). We kregen uit Holland berichten van herfst, regen, wind, snotterigheid en rondgaande griepjes. Blij dus dat we hier zijn!
Overigens langs deze weg bedankt voor alle lieve reacties, zowel op de weblog als via de mail. We zouden ze graag allemaal beantwoorden, maar wegens tijdgebrek lukt dit helaas niet. Hiervoor hebben jullie vast wel begrip.
We gaan vandaag op weg naar Bryce Canyon, zo’n 75 mijl van Kanab. Ook hier in Utah is de herfst ingevallen, al zou je dat qua temperatuur niet zeggen. Maar in de natuur zie de prachtige herfstkleuren van de Indian Summer. Goudkleurige berken tussen roodbruine en groene bomen in velerlei schakeringen, een prachtig gezicht. Sowieso is Utah (met name hier in het zuiden) heel anders dan Arizona. Je ziet hier veel meer groen, weilanden met koeien en paarden en grote ranches. Qua natuur doet het denken aan Zwitserland.
Onderweg krijgen we telefonisch het trieste bericht van het overlijden van Fenny’s ome Roel, die al een tijd lang erg ziek was. We zijn allebei flink ontdaan, zo aan de andere kant van de wereld, maar troosten ons met de gedachte dat we hem nog zo in goede doen hebben meegemaakt zo vlak voor ons vertrek. We wensen de familie alle sterkte, helaas zullen we zelf geen afscheid van hem kunnen nemen.
Na een uurtje rijden we de Red Canyon in het Dixie National Forest binnen, gelegen aan de Highway 12. Prachtige rode rotsformaties en 2 tunnels. Een klein stukje verder rijden we bij Ruby’s Inn het Bryce Canyon National Park binnen en bekijken vanaf een aantal verschillende uitkijkposten dit bizarre, maar schitterende natuurverschijnsel. Het is hier best wel frisjes, met name op punt Farview Point, het hoogste punt met 8819 ft, oftewel 2700 m.
De naam Bryce Canyon is eigenlijk niet juist, legt een park ranger uit, want het is geen grote kloof, door erosie diep uitgesleten rivierdal. Door de samenwerkende krachten van vriezen en dooien werden hier de kalk- en zandsteenformaties langzaam geërodeerd en vormden zo de zogenaamde hoodoos. Een hoodoo is een pilaar van rots, meestal in een fantasierijke vorm en prachtige kleuren (van wit naar roze, oranje en rood).
Voor velen is Bryce Canyon één van de mooiste National Parks. Het werd 60 miljoen jaar geleden gevormd, maar pas in1875 ontdekt door Ebenezer Bryce, een Schotse immigrant. Zijn uitspraak over Bryce Canyon is briljant: 'It is a hell of a place to lose a cow. '
We rijden naar Sunset Point, waar je kunt afdalen via de Navajo Loop Trail, 1.6 mijl lang en enige honderden meters diep, een hele steile afdaling. Het is de vraag of m’n knie het houdt, maar we wagen het er op. We lopen naar beneden en bevinden ons direct midden tussen de gigantische hoodoo's, sommige met een eigen naam, zoals The Alligator en The Cathedral. Onder in het dal is het uitzicht naar boven niet te geloven! Maar we moeten nog wel weer omhoog! Tjonge, wat een klim! Maar we redden het! Dit hadden we natuurlijk ook niet willen missen!
Bij Ruby’s Inn aan het begin van het park, versterken we de inwendige mens en trakteren ons zelf op een dikke hotdog en een grote beker cherry coke. Dat hebben we wel verdiend!
Alsof de duvel er mee speelt, neemt achter ons een groep overjarige Chinese troela’s bezit van een tafel zonder ook maar iets te bestellen, maar wel allemaal (zoals Jan L. altijd typerend zegt) met de ‘bek in de schijterij’. Het lijkt wel een Chinees kippenhok! Twee maal draai ik me om met een venijnige blik en daarna is het opeens verrassend stil! Ik moet opeens denken aan dat kinderliedje: “Hang Wang, lekkel aan de gang…..!”
Mooi op tijd rijden we daarna door naar het iets verderop gelegen plaatsje Panguitch (hoe verzin je zo’n naam?), waar we even een paar foto’s schieten van een paar enorme trucks, merk Peterbilt. Een van de chauffeurs vertelt dat ze uit Texas komen en net een rit vanuit Nevada achter de rug hebben. Wat een schitterende en gigantische vrachtwagens! Overigens mogen de vrachtwagens in de USA even hard rijden als personenauto’s, dus kijk niet raar op wanneer zo’n gevaarte je opeens inhaalt of de hele tijd vlak achter je zit (denk aan de film Duel met Dennis Weaver of Convoy met Kris Kristofferson).
We verblijven in het New Western Hotel, dat gezien de kamers net zo goed Old Western Hotel had kunnen heten. Nog even lekker wat schrijven en lezen en vroeg naar dromenland. Waarover ik heb gedroomd, bespaar ik u allen, maar het laat zich raden…….
P.S. Naslag leert dat Panguitch een van de meest vreemde plaatsnamen in de USA is. De naam is afgeleid van de (indiaanse) Paiute woorden voor ''water'' en ''vis''. Blijkbaar is het goed vissen in het nabij gelegen Lake Panguitch.
-
07 Oktober 2012 - 09:30
Gees:
Goeie morgen Jur en Fenny
Laat mij eens vroeg reageren.
Ja dat krijg je Jur als de kleinkinderen bij je logeren.
Om 7 uur staan ze al naast je bed.
Wat een geweldige reis hebben jullie tot nu toe.
Geniet er samen maar heerlijk van, want de weken vliegen voorbij
en Fenny als je terugkomt dan waan je al in Kerstmis, want wij zijn nu druk bezig met het instuderen van nieuwe kerstliedjes.
Groetjes Gees -
07 Oktober 2012 - 09:32
Harmtje:
Helaas moesten jullie daar in het verre Amerika horen van het overlijden van Roel. Gelukkig kun jij Fenny daarin steunen Jur, ik ben blij dat jij hem ook nog een paar keer hebt ontmoet.
De sfeer hier is redelijk ontspannen, we zijn blij dat hem een terminaal einde bespaard is gebleven.
Maar ja, afscheid nemen voor altijd blijft moeilijk maar we weten dat jullie in gedachten bij ons zijn.
Weer spectaculaire foto's Jur. Heel bijzonder.
Lieverds geniet van elke dag, wij hebben weer gemerkt hoe snel het ineens over kan zijn.
Big Hug van Harmtje en Jan -
07 Oktober 2012 - 10:41
Fred:
Volgende keer naar Beijing? -
07 Oktober 2012 - 11:14
Aaf:
Lieve Fenny en Jur, Gecondoleerd met het overlijden van je oom Roel. Dit soort berichten passen eigenlijk niet in dit prachtige reisverslag, maar is helaas wel de werkelijkheid. Gelukkig heb je voor je vertrek nog wel met hem gesproken, laat dat een troost zijn. De foto's zijn overweldigend mooi, het geeft maar eens weer hoe nietig we zijn... Hopelijk kun je samen toch genieten van het vervolg van de reis. Sterkte en veel plezier, hoe dubbel ook. Kus. -
07 Oktober 2012 - 11:59
Trudy:
Ik stel me zo voor, dat als jullie hier weer zijn eens, dat jullie het zo "plat" vinden hier.
Over het platte groningerland kijken is ook mooi.
groetjes ,
Trudy -
07 Oktober 2012 - 12:05
Netty:
Zoals Harmtje al omschreef.. m.b.t. het overlijden van Roel.. Blij dat hem verder lijden bespaard is gebleven..
Er is nog druk telefonisch overleg geweest.. Met broer Jan en Alice, en vrijdagmiddag besloten we toch om jullie op de hoogte te brengen.. Niks zeggen leek ons niet goed.. Maar wat is wijsheid bij zoiets..
Het was goed om als broer en zussen samen met Anneke te zijn..
Hoop dat jullie verder genieten.. Wij genieten van jullie reis en de reisverslagen...
Groeten van Geert.. Liefs Netty
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
