MANITOU WATCHES OVER YOU
Door: Jurronimo
Blijf op de hoogte en volg Jur
30 September 2012 | Verenigde Staten, Chinle
MANITOU WATCHES OVER YOU
(zondag 30-9-2012)
Hmmm, niet al te best geslapen (waar is dat snoertje nou toch gebleven?) en ook nog eens 5x van bed geweest om wat overtollig water te lozen. Overigens: vreemd dat in veel motels in de badkamer een levensgrote spiegel aan de wand zit achter de toilettafel annex toilet. Alsof het leuk is om jezelf te bewonderen terwijl je staat te plassen! En probeer maar eens NIET naar jezelf te kijken tijdens die bezigheid!
Mooi op tijd een eenvoudig, maar lekker ontbijtje genoten (incl. scrambled eggs, zelfgebakken wafel, blueberry muffin, toast, marmelade, koffie en jus d’orange). Bij het uitchecken vertelt de dame achter de balie dat mijn missende USB-kabeltje waarschijnlijk wel te koop is bij Dollar General even verder op. Die opent even later om 8 uur en bingo! Ik kan weer foto’s overzetten!
We vervolgen onze weg en rijden richting Petrified Forest, dat we na een rit van zo’n 16 mijl over een uitgestrekte prairie bereiken. De naam zegt het al: Versteend Woud.
Dit National Park, met een oppervlakte van 88.500 hectare is bekend door de vele opvallend gekleurde, versteende bomen. Miljoenen jaren geleden was dit gebied een moeras. Rivieren voerden duizenden bomen naar dit moeras waar het grondwater silicium-dioxide toevoegde aan het gezonken hout. Hierdoor ontstonden deze stukken stam, die nu van kwarts zijn. Het is ten strengste verboden ook maar iets van het versteende hout mee te nemen, kopen kan wel in de shop bij de in- en uitgang van het park. We rijden door een vreemd, grijs geschakeerd rotslandschap, wat Fenny de opmerking ontlokt, dat het lijkt alsof we op een andere planeet zitten. Her en der verspreid liggen allerlei versteende stukken boomstam. Zelfs de houtsnippers zijn versteend! We maken een paar keer een stop, o.a. bij Crystal Forest, waar we in gesprek raken met een uit Nashville (TN) afkomstige opa, oma en 2 kleinkinderen die onderweg zijn met een camper. Een camper? Het gevaarte heeft de grootte van een touringcar en heeft daarnaast nog 4 compartimenten die ruim een meter naar buiten uitgeschoven kunnen worden, waardoor de totale breedte van de camper wel 5 meter wordt. Binnenin slaapkamers, toiletten, zitjes en 3 flatscreens, waaronder 1 hele grote voorin bovenin. Trots vertelt hij gisteren nog (tijdens het rijden!) naar een wedstrijd van zijn favoriete football team te hebben gekeken. Ongelofelijk! En dat met een gewoon rijbewijs, opa rijdt er ook mee door San Diego en Los Angeles.
In het noorden van het park loopt ook een oude spoorlijn. Er rijden nog steeds goederentreinen over, uiteraard met een enorm aantal wagons. Wanneer je daarna (nog steeds in het park) over de Interstate 40 rijdt, zie je opeens een oude, verroestte auto, en een rij elektriciteitspalen als herinnering aan de oude Route 66, die hier destijds dwars door het park liep. Even verderop zien we de Painted Desert, een adembenemend uitzicht op een woestijnlandschap in schitterende pastelkleuren. Bij de uitgang van het park raken we nog in gesprek met een vrouwelijke ranger te paard. Het is leuk dat waar je bent in de VS, er altijd wel iemand is die geïnteresseerd vraagt waar je vandaan komt en een gesprek aanknoopt.
Daarna draaien we de snelweg weer op en slaan bij Chambers linksaf de 191 North op. Opnieuw verandert de natuur, de geelgroene desert verliest langzaam z'n kleine struikjes en maakt weer plaats voor rood en wit zand. De uitgestrektheid is niet te beschrijven, slechts een paar keer per half uur kom je een tegenligger tegen. We rijden nu door Apache gebied. Op een gegeven moment stopt even voor ons een schoolbus, waar een indianen jongen uitstapt. In de verste verte geen huis te bekennen, maar wel een gevlekte mustang, die hem staat op te wachten en hem waarschijnlijk naar z’n pa en moe (of Winnetou) zal brengen ergens op de vlakte of in de bergen.
Hoewel je er nauwelijks erg in hebt, zitten we toch nog steeds op zo'n 5000 feet (1500m) hoogte. In Ganado bij Hubbel's Trading Post maken we even halt. Het is de oudste permanente handelspost in de Navajo Nation, gesticht door John Lorenzo Hubbel omstreeks 1870. De nog in originele staat verkerende handelspost wordt bemand door indianen en barst uit zijn voegen van allerhande handelswaar. Ook kun je er prachtige Navajo handwerken, manden en kachina-poppen bekijken en/of kopen, maar ook geweren en pistolen. Wij houden het bij een pakje ouderwetse Wrigley’s chewing gum en een ijsje.
Daarna is het nog zo'n 40 mijl naar Chinle, waar we een motel geboekt hebben. We rijden er rond half 3 binnen en bemerken dat het hier al half 4 is (Navajo time). We rijden eerst nog even door naar het vlakbij gelegen Canyon de Chelly (spreek uit: Sjeej), een schitterend natuurgebied met een grote canyon en ruïnes van de vroegere bewoners, de Anasazi indianen. Niemand weet waar dit volk is gebleven, net als de Hohokams zijn ze spoorloos verdwenen. Je ziet alleen nog overblijfselen van hun huizen die in en tegen de bergen zijn gebouwd en hun rotstekeningen. Bij de diverse uitzichtpunten staan indianen met zelfgemaakte sieraden. Je kijkt je ogen uit, soms zijn de bergwanden ruig en dan weer glad geslepen door de wind, het terrein is ruig en de Canyon is groot. Hier en daar lopen wat wilde paarden (mustangs). Er wonen nog enkele Navajo families, helemaal afgezonderd van elektriciteit en stromend water. Als je wilt kun je echter wel een tour per 4wheel-drive car door de canyon maken (sommige indianen zijn meer met de tijd meegegaan en hebben gekozen voor meer dan 1 paardenkracht). Terug in Chinle nemen we onze intrek in het Best Western Hotel en gaan nog even wat eten in het restaurant op het terrein. Niet alleen de bediening, maar ook het merendeel van de clientèle bestaat uit indianen, ze zien er allemaal goed doorvoed en vriendelijk uit en hebben de strijdbijl gelukkig al lang begraven. Wij gaan mee in de flow en genieten van de plaatselijke lekkernijen zoals shredded beef en Navajo bread (soort gebakken brood met beetje oliebol smaakje). Heerlijk!
Op de kamer nog gauw even de dagboekjes en fotootjes bijwerken en versturen via internetl. Nog even leg ik mijn oor te luister, maar ontwaar geen oorlogskreten van bloeddorstige indianen. Ik kan rustig gaan slapen en kruip bij mijn squaw onder de wol. De grote Manitou waakt over ons.
(zondag 30-9-2012)
Hmmm, niet al te best geslapen (waar is dat snoertje nou toch gebleven?) en ook nog eens 5x van bed geweest om wat overtollig water te lozen. Overigens: vreemd dat in veel motels in de badkamer een levensgrote spiegel aan de wand zit achter de toilettafel annex toilet. Alsof het leuk is om jezelf te bewonderen terwijl je staat te plassen! En probeer maar eens NIET naar jezelf te kijken tijdens die bezigheid!
Mooi op tijd een eenvoudig, maar lekker ontbijtje genoten (incl. scrambled eggs, zelfgebakken wafel, blueberry muffin, toast, marmelade, koffie en jus d’orange). Bij het uitchecken vertelt de dame achter de balie dat mijn missende USB-kabeltje waarschijnlijk wel te koop is bij Dollar General even verder op. Die opent even later om 8 uur en bingo! Ik kan weer foto’s overzetten!
We vervolgen onze weg en rijden richting Petrified Forest, dat we na een rit van zo’n 16 mijl over een uitgestrekte prairie bereiken. De naam zegt het al: Versteend Woud.
Dit National Park, met een oppervlakte van 88.500 hectare is bekend door de vele opvallend gekleurde, versteende bomen. Miljoenen jaren geleden was dit gebied een moeras. Rivieren voerden duizenden bomen naar dit moeras waar het grondwater silicium-dioxide toevoegde aan het gezonken hout. Hierdoor ontstonden deze stukken stam, die nu van kwarts zijn. Het is ten strengste verboden ook maar iets van het versteende hout mee te nemen, kopen kan wel in de shop bij de in- en uitgang van het park. We rijden door een vreemd, grijs geschakeerd rotslandschap, wat Fenny de opmerking ontlokt, dat het lijkt alsof we op een andere planeet zitten. Her en der verspreid liggen allerlei versteende stukken boomstam. Zelfs de houtsnippers zijn versteend! We maken een paar keer een stop, o.a. bij Crystal Forest, waar we in gesprek raken met een uit Nashville (TN) afkomstige opa, oma en 2 kleinkinderen die onderweg zijn met een camper. Een camper? Het gevaarte heeft de grootte van een touringcar en heeft daarnaast nog 4 compartimenten die ruim een meter naar buiten uitgeschoven kunnen worden, waardoor de totale breedte van de camper wel 5 meter wordt. Binnenin slaapkamers, toiletten, zitjes en 3 flatscreens, waaronder 1 hele grote voorin bovenin. Trots vertelt hij gisteren nog (tijdens het rijden!) naar een wedstrijd van zijn favoriete football team te hebben gekeken. Ongelofelijk! En dat met een gewoon rijbewijs, opa rijdt er ook mee door San Diego en Los Angeles.
In het noorden van het park loopt ook een oude spoorlijn. Er rijden nog steeds goederentreinen over, uiteraard met een enorm aantal wagons. Wanneer je daarna (nog steeds in het park) over de Interstate 40 rijdt, zie je opeens een oude, verroestte auto, en een rij elektriciteitspalen als herinnering aan de oude Route 66, die hier destijds dwars door het park liep. Even verderop zien we de Painted Desert, een adembenemend uitzicht op een woestijnlandschap in schitterende pastelkleuren. Bij de uitgang van het park raken we nog in gesprek met een vrouwelijke ranger te paard. Het is leuk dat waar je bent in de VS, er altijd wel iemand is die geïnteresseerd vraagt waar je vandaan komt en een gesprek aanknoopt.
Daarna draaien we de snelweg weer op en slaan bij Chambers linksaf de 191 North op. Opnieuw verandert de natuur, de geelgroene desert verliest langzaam z'n kleine struikjes en maakt weer plaats voor rood en wit zand. De uitgestrektheid is niet te beschrijven, slechts een paar keer per half uur kom je een tegenligger tegen. We rijden nu door Apache gebied. Op een gegeven moment stopt even voor ons een schoolbus, waar een indianen jongen uitstapt. In de verste verte geen huis te bekennen, maar wel een gevlekte mustang, die hem staat op te wachten en hem waarschijnlijk naar z’n pa en moe (of Winnetou) zal brengen ergens op de vlakte of in de bergen.
Hoewel je er nauwelijks erg in hebt, zitten we toch nog steeds op zo'n 5000 feet (1500m) hoogte. In Ganado bij Hubbel's Trading Post maken we even halt. Het is de oudste permanente handelspost in de Navajo Nation, gesticht door John Lorenzo Hubbel omstreeks 1870. De nog in originele staat verkerende handelspost wordt bemand door indianen en barst uit zijn voegen van allerhande handelswaar. Ook kun je er prachtige Navajo handwerken, manden en kachina-poppen bekijken en/of kopen, maar ook geweren en pistolen. Wij houden het bij een pakje ouderwetse Wrigley’s chewing gum en een ijsje.
Daarna is het nog zo'n 40 mijl naar Chinle, waar we een motel geboekt hebben. We rijden er rond half 3 binnen en bemerken dat het hier al half 4 is (Navajo time). We rijden eerst nog even door naar het vlakbij gelegen Canyon de Chelly (spreek uit: Sjeej), een schitterend natuurgebied met een grote canyon en ruïnes van de vroegere bewoners, de Anasazi indianen. Niemand weet waar dit volk is gebleven, net als de Hohokams zijn ze spoorloos verdwenen. Je ziet alleen nog overblijfselen van hun huizen die in en tegen de bergen zijn gebouwd en hun rotstekeningen. Bij de diverse uitzichtpunten staan indianen met zelfgemaakte sieraden. Je kijkt je ogen uit, soms zijn de bergwanden ruig en dan weer glad geslepen door de wind, het terrein is ruig en de Canyon is groot. Hier en daar lopen wat wilde paarden (mustangs). Er wonen nog enkele Navajo families, helemaal afgezonderd van elektriciteit en stromend water. Als je wilt kun je echter wel een tour per 4wheel-drive car door de canyon maken (sommige indianen zijn meer met de tijd meegegaan en hebben gekozen voor meer dan 1 paardenkracht). Terug in Chinle nemen we onze intrek in het Best Western Hotel en gaan nog even wat eten in het restaurant op het terrein. Niet alleen de bediening, maar ook het merendeel van de clientèle bestaat uit indianen, ze zien er allemaal goed doorvoed en vriendelijk uit en hebben de strijdbijl gelukkig al lang begraven. Wij gaan mee in de flow en genieten van de plaatselijke lekkernijen zoals shredded beef en Navajo bread (soort gebakken brood met beetje oliebol smaakje). Heerlijk!
Op de kamer nog gauw even de dagboekjes en fotootjes bijwerken en versturen via internetl. Nog even leg ik mijn oor te luister, maar ontwaar geen oorlogskreten van bloeddorstige indianen. Ik kan rustig gaan slapen en kruip bij mijn squaw onder de wol. De grote Manitou waakt over ons.
-
02 Oktober 2012 - 08:04
Roelie:
Jeetje wat mooi,en wat geweldige verslagen Jur. -
02 Oktober 2012 - 08:04
Roelie:
Jeetje wat mooi,en wat geweldige verslagen Jur. -
02 Oktober 2012 - 09:04
Patrick:
Poehee, dat ziet er wel heeuul mooi uit, als je dat vergelijkt met het druilerige kantoor waar ik in zit :D
Nog genoeg to do for you two! Enjoy! -
02 Oktober 2012 - 10:23
Janny:
Wat een prachtig reisverslag ! Wat een indrukwekkende reis! Veel plezier en 'goud oetkieken'. -
02 Oktober 2012 - 10:30
Ineke:
Prachtig Jur! Ik hoor de stilte op de foto's. Nog veel plezier verder samen (ik kijk uit naar de Nationale Parken..)
-
02 Oktober 2012 - 11:55
Roel Krijthe:
Weer een prachtig verslag van een prachtig gebied. En dan zeggen ze dat de wereld overbevolkt is.
En die spiegel achter het toilet zal wel voor die Amerikanen met overgewicht , zodat ze toch nog eens kunnen zien hoe het er onder die te dikke buik voorstaat of hangt.
Roel Krijthe. -
02 Oktober 2012 - 12:19
Netty Pijpker:
Prachtige info Jur.. alsof je er zelf bij bent.. Levendig, informatief en gezellig..!
De hostfamily (van zoon Otto en dochter Christel) Wonen s'winters in Yuma Arizona.. Nodigen jullie uit om langs te komen... Ik heb geen idee of jullie daar in de buurt komen.. Maar het zijn erg leuke mensen..!
Veel plezier nog..!! -
02 Oktober 2012 - 12:19
Netty Pijpker:
Prachtige info Jur.. alsof je er zelf bij bent.. Levendig, informatief en gezellig..!
De hostfamily (van zoon Otto en dochter Christel) Wonen s'winters in Yuma Arizona.. Nodigen jullie uit om langs te komen... Ik heb geen idee of jullie daar in de buurt komen.. Maar het zijn erg leuke mensen..!
Veel plezier nog..!! -
02 Oktober 2012 - 12:19
Netty Pijpker:
Prachtige info Jur.. alsof je er zelf bij bent.. Levendig, informatief en gezellig..!
De hostfamily (van zoon Otto en dochter Christel) Wonen s'winters in Yuma Arizona.. Nodigen jullie uit om langs te komen... Ik heb geen idee of jullie daar in de buurt komen.. Maar het zijn erg leuke mensen..!
Veel plezier nog..!! -
02 Oktober 2012 - 12:19
Netty Pijpker:
Prachtige info Jur.. alsof je er zelf bij bent.. Levendig, informatief en gezellig..!
De hostfamily (van zoon Otto en dochter Christel) Wonen s'winters in Yuma Arizona.. Nodigen jullie uit om langs te komen... Ik heb geen idee of jullie daar in de buurt komen.. Maar het zijn erg leuke mensen..!
Veel plezier nog..!! -
02 Oktober 2012 - 12:19
Netty Pijpker:
Prachtige info Jur.. alsof je er zelf bij bent.. Levendig, informatief en gezellig..!
De hostfamily (van zoon Otto en dochter Christel) Wonen s'winters in Yuma Arizona.. Nodigen jullie uit om langs te komen... Ik heb geen idee of jullie daar in de buurt komen.. Maar het zijn erg leuke mensen..!
Veel plezier nog..!! -
02 Oktober 2012 - 12:19
Netty Pijpker:
Prachtige info Jur.. alsof je er zelf bij bent.. Levendig, informatief en gezellig..!
De hostfamily (van zoon Otto en dochter Christel) Wonen s'winters in Yuma Arizona.. Nodigen jullie uit om langs te komen... Ik heb geen idee of jullie daar in de buurt komen.. Maar het zijn erg leuke mensen..!
Veel plezier nog..!! -
02 Oktober 2012 - 12:19
Netty Pijpker:
Prachtige info Jur.. alsof je er zelf bij bent.. Levendig, informatief en gezellig..!
De hostfamily (van zoon Otto en dochter Christel) Wonen s'winters in Yuma Arizona.. Nodigen jullie uit om langs te komen... Ik heb geen idee of jullie daar in de buurt komen.. Maar het zijn erg leuke mensen..!
Veel plezier nog..!! -
02 Oktober 2012 - 12:24
Netty:
Weet niet wat ik gedaan heb dat mijn reactie zo vaak herhaald werd.. Sorry...!! -
02 Oktober 2012 - 12:29
Martin Druppers:
Geniet elke dag mee en het kost niets om in gedachte zo ver van huis te zijn hahahaaa.
Groetjes martin.
P.S ze hebben fenny niet gemist met de kledingbeurs HAHAAA -
02 Oktober 2012 - 21:24
Herman:
Hey luitjes,
Het is weer genieten van de mooie verhalen en foto's. Met een beetje "inleving", het gevoel alsof ik er bij ben!
Fenny en Jur, geniet van jullie vakantie en we kijken uit naar de mailtjes uit Amerika,
groet, Herman. -
04 Oktober 2012 - 18:14
Harmtje:
Waauw, die foto's echt net of je op een andere planeet zit. Wat fantastisch, geniet nog maar lekker samen.
Liefs Jan en Harmtje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
