BY THE RIVERS OF BABYLON
Door: Jurronimo
Blijf op de hoogte en volg Jur
06 Oktober 2012 | Granada, Saint George's
BY THE RIVERS OF BABYLON
(zaterdag 6-10-2012)
Waar slaat die titel nou op, hoor ik iedereen zeggen! Hij slaat ook eigenlijk meer op de 3e regel uit het lied: ‘…. when we remembered Zion’. (Zion = het Beloofde Land)
Vandaag rijden we weer naar het zuiden door een rustiek gebied in prachtige herfstkleuren van de Indian Summer en slaan bij de Mt. Carmel Junction rechtsaf.
Het leuke van Amerika is, dat net als het landschap je begint te verve¬len, de natuur zich opeens weer totaal verandert en dan kijk je zomaar weer vol verbazing je ogen uit. Zo ook in Zion National Park, dat we nu binnenrijden. Direct na binnenkomst zien we al de Checkerboard (schaakbord) Mesa (6670ft), een vreemde berg die uit versteende zandduinen is ontstaan, met verticale lijnen ontstaan door regen erosie en horizontale lijnen van zandlagen van de duinen die in de loop der tijd over elkaar zijn geschoven. Daarna rijden we een gebied binnen met links en rechts van ons gigantische bergen, die bijna recht omhoog torenen, sedimentaire rot¬sen, vnl. van zand- en kalksteen met toppen tot 2600 m hoog. Het lijkt wel alsof iemand ze heeft ‘afgeschaafd’, zo recht. Heel mooi is ook, dat men de kleur van de weg (roodbruin) heeft aangepast aan de kleur van de bergen.
We moeten in het park door een lange tunnel dwars door een berg, de Mount Carmel. In het midden is de tunnel maar 13ft (4m) hoog en aan de kant 11'4" (3,5m). De breedte is 17'10" (5m). Het is een behoorlijk lange tunnel en voor de veiligheid wordt het verkeer om en om even stilgelegd. Aan de andere kant geniet je weer van een geweldig uitzicht en we dalen stevig af via diverse haarspeldboch¬ten.
Bij het Visitor Center parkeren we de auto. Het is er behoorlijk druk, mede dankzij het feit dat het vandaag zaterdag is. Er is maar ruimte voor 450 auto’s, velen parkeren ook buiten het park. Met een (gratis) shuttlebus kun je daarna de canyon in. De canyon is ontstaan door het werk van de Virgin River. De rivier 'werkt' nog steeds, getuige het feit dat nog eens in de zoveel tijd gedeeltes van de Scenic Drive worden weggespoeld.
De shuttlebus maakt een aantal stops op plekken waar verschillende trails (wandelroutes) beginnen. We stappen in en gelijk staat een Amerikaanse jongen op om Fenny een zitplaats aan te bieden. ‘Zo oud ben ik nou ook weer niet en zwanger evenmin!’, zie ik haar denken.
Er zijn 8 stops waar trails beginnen. Die zijn er van makkelijk tot zeer zwaar (hoge steile klimmen). Goede schoenen aan, een stok en water meenemen! Zoals achter op de bus al staat: ‘Got water? Drink it, you’re in the desert now!’ Bij een van de stops (Big Bend) stappen we uit en zien hoe bergbeklimmers langs een vreselijk steile rots honderden meters recht omhoog proberen te klimmen. Ongelofelijk!
Bij een rotsgebergte genaamd de Temple of Sinawawa volgen we een trail langs de Virgin River. De natuur is onbeschrijfelijk mooi, links en rechts torenen 500m hoge rotsen boven je uit terwijl je wandelt langs de rivier. Eekhoorns (die je beslist niet voeden mag) lopen herhaaldelijk voor je voeten. Bergwater sijpelt dwars door het gesteente om zich met de Virgin River te mengen. Aan het eind van het pad kun je nog verder een nauwe kloof in, maar dan moet je eerst nog een eind door de rivier waden. Uit angst om uit te glijden en het fototoestel daarmee te beschadigen, laten we dat achterwege. We wandelen terug, het is heerlijk weer (zonnig en zo’n 26C) en de shuttlebus brengt ons terug naar het Visitor Center, nadat we bij Zion’s Lodge nog even een lekker hapje met softdrink hebben genuttigd. Wat een prachtig park, hier zou je elk weekend wel heen willen om te wandelen!
We verlaten het park en rijden richting St. George, waar we zullen overnachten. Onderweg stoppen we nog even bij de Virgin Trading Post, waar we nog wat leuke spulletjes kopen. Ik trakteer Fen op een ringetje en een heerlijke Virgin Again bodylotion. De tekst op het flesje is veelbelovend, de lotion is dan ook gemaakt door ‘virgins uit Virgin Utah’!
In St. George (een enorm uitgestrekte plaats) rijden we recht op ons motel af, want een enorm uithangbord van Denny’s wijst ons de weg. Hoe is het mogelijk! Hoewel er erg veel motels in St. George zijn, was het heel moeilijk nog een slaapplek te vinden. Bij de receptie horen we waarom: net die dag was er een marathon en een bike race, vertelt een gezellige Amerikaanse senior. Hij is hier voor een senior softball toernooi de komende week en geeft ons gelijk z’n visitekaartje.
Als we op weg gaan voor ons avondmaal bij Denny’s bedenken we ons, want we zien vlakbij het motel een Beijing Buffet (Fred is blijkbaar helderziend!). We hebben eigenlijk wel wat goed te maken en besluiten lekker te gaan eten bij onze Aziatische medemensen. Daar krijgen we geen spijt van, het buffet is zeer uitgebreid met vlees, kip, vis, krab, kreeft, garnalen, groente, vele soorten lekkere hapjes (ook sushi) en uiteraard 10-tallen soorten toetjes. Met de drankjes erbij zijn we samen $ 23 kwijt. Een koopje, ik maak dan ook maar geen melding van het feit dat ik de 60 al gepasseerd ben, anders had ik nog 10% extra senior-korting gehad! Dat vonden we toch wat ‘kniepstuverig’ na deze heerlijke maaltijd.
Bij het vertrek krijgen we nog elk een fortune cookie. Gevoelsmatig wissel ik ze om en wat blijkt: die van mij zegt: ‘You have a deep appreciation of the arts and music’, die van Fenny: ‘You are bright, so give out that light!’
Zo zie je maar weer: toeval bestaat niet!
(zaterdag 6-10-2012)
Waar slaat die titel nou op, hoor ik iedereen zeggen! Hij slaat ook eigenlijk meer op de 3e regel uit het lied: ‘…. when we remembered Zion’. (Zion = het Beloofde Land)
Vandaag rijden we weer naar het zuiden door een rustiek gebied in prachtige herfstkleuren van de Indian Summer en slaan bij de Mt. Carmel Junction rechtsaf.
Het leuke van Amerika is, dat net als het landschap je begint te verve¬len, de natuur zich opeens weer totaal verandert en dan kijk je zomaar weer vol verbazing je ogen uit. Zo ook in Zion National Park, dat we nu binnenrijden. Direct na binnenkomst zien we al de Checkerboard (schaakbord) Mesa (6670ft), een vreemde berg die uit versteende zandduinen is ontstaan, met verticale lijnen ontstaan door regen erosie en horizontale lijnen van zandlagen van de duinen die in de loop der tijd over elkaar zijn geschoven. Daarna rijden we een gebied binnen met links en rechts van ons gigantische bergen, die bijna recht omhoog torenen, sedimentaire rot¬sen, vnl. van zand- en kalksteen met toppen tot 2600 m hoog. Het lijkt wel alsof iemand ze heeft ‘afgeschaafd’, zo recht. Heel mooi is ook, dat men de kleur van de weg (roodbruin) heeft aangepast aan de kleur van de bergen.
We moeten in het park door een lange tunnel dwars door een berg, de Mount Carmel. In het midden is de tunnel maar 13ft (4m) hoog en aan de kant 11'4" (3,5m). De breedte is 17'10" (5m). Het is een behoorlijk lange tunnel en voor de veiligheid wordt het verkeer om en om even stilgelegd. Aan de andere kant geniet je weer van een geweldig uitzicht en we dalen stevig af via diverse haarspeldboch¬ten.
Bij het Visitor Center parkeren we de auto. Het is er behoorlijk druk, mede dankzij het feit dat het vandaag zaterdag is. Er is maar ruimte voor 450 auto’s, velen parkeren ook buiten het park. Met een (gratis) shuttlebus kun je daarna de canyon in. De canyon is ontstaan door het werk van de Virgin River. De rivier 'werkt' nog steeds, getuige het feit dat nog eens in de zoveel tijd gedeeltes van de Scenic Drive worden weggespoeld.
De shuttlebus maakt een aantal stops op plekken waar verschillende trails (wandelroutes) beginnen. We stappen in en gelijk staat een Amerikaanse jongen op om Fenny een zitplaats aan te bieden. ‘Zo oud ben ik nou ook weer niet en zwanger evenmin!’, zie ik haar denken.
Er zijn 8 stops waar trails beginnen. Die zijn er van makkelijk tot zeer zwaar (hoge steile klimmen). Goede schoenen aan, een stok en water meenemen! Zoals achter op de bus al staat: ‘Got water? Drink it, you’re in the desert now!’ Bij een van de stops (Big Bend) stappen we uit en zien hoe bergbeklimmers langs een vreselijk steile rots honderden meters recht omhoog proberen te klimmen. Ongelofelijk!
Bij een rotsgebergte genaamd de Temple of Sinawawa volgen we een trail langs de Virgin River. De natuur is onbeschrijfelijk mooi, links en rechts torenen 500m hoge rotsen boven je uit terwijl je wandelt langs de rivier. Eekhoorns (die je beslist niet voeden mag) lopen herhaaldelijk voor je voeten. Bergwater sijpelt dwars door het gesteente om zich met de Virgin River te mengen. Aan het eind van het pad kun je nog verder een nauwe kloof in, maar dan moet je eerst nog een eind door de rivier waden. Uit angst om uit te glijden en het fototoestel daarmee te beschadigen, laten we dat achterwege. We wandelen terug, het is heerlijk weer (zonnig en zo’n 26C) en de shuttlebus brengt ons terug naar het Visitor Center, nadat we bij Zion’s Lodge nog even een lekker hapje met softdrink hebben genuttigd. Wat een prachtig park, hier zou je elk weekend wel heen willen om te wandelen!
We verlaten het park en rijden richting St. George, waar we zullen overnachten. Onderweg stoppen we nog even bij de Virgin Trading Post, waar we nog wat leuke spulletjes kopen. Ik trakteer Fen op een ringetje en een heerlijke Virgin Again bodylotion. De tekst op het flesje is veelbelovend, de lotion is dan ook gemaakt door ‘virgins uit Virgin Utah’!
In St. George (een enorm uitgestrekte plaats) rijden we recht op ons motel af, want een enorm uithangbord van Denny’s wijst ons de weg. Hoe is het mogelijk! Hoewel er erg veel motels in St. George zijn, was het heel moeilijk nog een slaapplek te vinden. Bij de receptie horen we waarom: net die dag was er een marathon en een bike race, vertelt een gezellige Amerikaanse senior. Hij is hier voor een senior softball toernooi de komende week en geeft ons gelijk z’n visitekaartje.
Als we op weg gaan voor ons avondmaal bij Denny’s bedenken we ons, want we zien vlakbij het motel een Beijing Buffet (Fred is blijkbaar helderziend!). We hebben eigenlijk wel wat goed te maken en besluiten lekker te gaan eten bij onze Aziatische medemensen. Daar krijgen we geen spijt van, het buffet is zeer uitgebreid met vlees, kip, vis, krab, kreeft, garnalen, groente, vele soorten lekkere hapjes (ook sushi) en uiteraard 10-tallen soorten toetjes. Met de drankjes erbij zijn we samen $ 23 kwijt. Een koopje, ik maak dan ook maar geen melding van het feit dat ik de 60 al gepasseerd ben, anders had ik nog 10% extra senior-korting gehad! Dat vonden we toch wat ‘kniepstuverig’ na deze heerlijke maaltijd.
Bij het vertrek krijgen we nog elk een fortune cookie. Gevoelsmatig wissel ik ze om en wat blijkt: die van mij zegt: ‘You have a deep appreciation of the arts and music’, die van Fenny: ‘You are bright, so give out that light!’
Zo zie je maar weer: toeval bestaat niet!
-
08 Oktober 2012 - 23:28
Patrick :
Ooooh, ik krijg altijd zo'n honger van die verslagen ... en waar slaat die titel nou weer op :)
Dad en fen, ik ben fan, ga zo door! We hebben veel plezier van jullie omzwervingen!
Liefs oet Eel' -
08 Oktober 2012 - 23:44
Eddy:
Wat een overweldigend stuk schitterende natuur laten jullie ons zien. Wat is onze wereld toch prachtig! Houwen zo!! -
09 Oktober 2012 - 01:48
KOOs:
Mooie plaatjes Jurronimo.
Remember the Alamo?
(Eén na laatste) -
09 Oktober 2012 - 12:14
Netty:
Wederom een mooi verslag van jullie activiteiten.. Genieten doen velen met jullie dat is wel duidelijk!!
Have fun you two!!
Liefs Netty
-
09 Oktober 2012 - 12:20
Jan En Jitske:
Jur en Fennie.
Geweldig jullie verhalen. Ik heb ons fotoboek van 16 jaar geleden er maar eens bij gepakt. We hebben ongeveer dezelfde reis gemaakt en alle herinneringen komen weer boven. Deze reis pakken ze jullie niet weer af. De herinneringen blijven in de verhalen en foto's.
Nog veel plezier tijdens deze fantastische reis.
Groetjes Jitske en Jan. -
09 Oktober 2012 - 14:51
Ed Wennink:
Weer genoten van dit laatste verslag. Ik merk dat je nog geen last van verzadiging hebt.
Jij bent net als ik een spons. Alles willen weten en niet vergeten. Wat een land niet. Je vindt er alle soorten natuur bij elkaar lijkt wel.
Groetjes, Ed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
