OK in de OK Corral! (dag 22)
Door: Jurronimo
Blijf op de hoogte en volg Jur
04 Juni 2014 | Verenigde Staten, Tombstone
Woensdag 4 juni 2014
Er is er één jarig, hoera, hoera! Dat kun je wel zien, dat is zíj (… in haar kingsize bed)! Mijn vrouwtje is vandaag jarig, maar veel visite zal er wel niet komen. Wel veel felicitaties via social media en gsm. Leuk, allemaal hartstikke bedankt!
Na een lekker ontbijtje vertrekken we, slaan de eerste straat linksaf en dan alsmaar rechtdoor. Na een tijdje zou je dan het McCormick-Stillman Railroad Park moeten zien liggen. Op de kaart lijkt dat dichtbij, maar in werkelijkheid doen we er ruim een kwartier over! Scottsdale heeft dan weliswaar net als de stad Groningen zo’n 200.000 inwoners, de uitgestrektheid is enorm, de oppervlakte bedraagt 477 km2, tegenover Groningen 84 km2. De aangrenzende stad Phoenix met 1,5 miljoen inwoners heeft een oppervlakte van 1338 km2, vergelijkbaar met de hele provincie Utrecht.
Het Railroad Park blijkt meer een kinderattractie park te zijn, maar we doen net of we gek zijn en maken ook een rit met het kindertreintje. Tenslotte is Fenny jarig en die is ook nog es met een groot kind op pad! In het enorme speelgoedtreinen museum (Merlijn zou z’n hart ophalen en niet meer weg te slaan zijn bij de kleine electrische treintjes) staat dan ook heel toepasselijk: ‘It’s never too late to have a happy childhood’.
We verlaten Scottsdale/Phoenix en rijden over de Highway 10 naar het zuiden, richting Tucson, we hebben zo’n 200 mijl (320 km) voor de boeg. Het is een lange, eindeloos lijkende weg door de desert met overal enorme cactussen aan beide zijden. Tucson (spreek uit als Toesòn en niet als Tuksen) is al uitgegroeid tot een behoorlijk grote stad, we laten die links liggen en gaan verder richting Tombstone, dat ook één van de hoogtepunten van onze reis zal moeten worden.
Rond 2 uur ’s middags zien we de eerste borden al die vertellen waar Tombstone de meeste bekendheid aan te danken heeft: de ‘gunfight at the OK Corral’ op 26 oktober 1881, waarbij Billy Clanton, Frank McLaury en Tom McLaury het leven lieten na een vuurgevecht met de wetshandhavers Wyatt Earp, Virgil Earp, Morgan Earp en Doc Holliday. Op de Boothill Graveyard, direct bij binnenkomst in Tombstone liggen Billy en de McLaury’s begraven, evenals vele andere personen uit die periode. De manier waarop ze aan hun einde gekomen zijn, staat er meestal bij op de grafsteen (= tombstone): gelyncht, opgehangen, vermoord, gevonden in een mijn, overreden door een stampede, enz. We zien ook de grafsteen van Dutch Annie, uitbaatsters van één van de vele bordelen die Tombstone telde. Opvallend zijn de vele grafstenen met het opschrift 'unknown'. Men keek niet zo nauw in die tijd. Ook had men een flinke dosis zwarte humor, te oordelen naar een aantal opschriften op sommige grafstenen, zoals:
HERE LIES
GEORGE JOHNSON
HANGED BY MISTAKE
1882
HE WAS RIGHT
WE WAS WRONG
BUT WE STRUNG HIM UP
AND NOW HE'S GONE
en:
HERE LIES
LESTER MOORE
FOUR SLUGS
FROM A 44
NO LES
NO MORE
Duidelijk is dat de begrafenisondernemers in die tijd een goede job hadden, Tombstone kende er 3 in die tijd, tegenover New York slechts 1 in dezelfde periode. Al met al een wel zeer bijzonder kerkhof!
Als we even later Tombstone, 'the town too tough to die', binnenrijden zien we direct ons motel, het Tombstone Budget Host Inn motel. Van het ene uiterste in het andere uiterste: het woord budget is heel toepasselijk, in de kamer die we krijgen toegewezen, heeft volgens mij Wyatt Earp zelf nog overnacht. Het meurt er naar sigarettenrook en de sleutel (een echte!) weigert herhaaldelijk dienst. Geen probleem, we krijgen direct een andere (mooiere) kamer toegewezen. Kan ook makkelijk, we zijn de enige gasten!
Tombstone, dat nu nog zo’n 1300 inwoners telt, is echt de personificatie van het Wilde Westen, waarover morgen meer. We wandelen door Allen Street, de hoofdstraat over de sidewalks en wanen ons in 1880. Veel ‘locals’ lopen rond in de kleren van destijds en stagecoaches staan te wachten op passagiers. Aan het eind van de straat vinden we de OK Corral. Dagelijks voeren hier als Wyatt Earp en Doc Holiday verklede acteurs de 'gunfight at the OK Corral show' op. Uiteraard willen we dit meemaken en na afloop kan ik het niet nalaten even met mijn helden op de foto te gaan (vlnr.: Doc Holliday, Jurry the Kid, Wyatt Earp, Virgil Earp, Morgan Earp).
Het is ook hier bloedheet en een Bud Light van de tap gaat er daarna best in in Big Nose Kate’s saloon. Prachtig hoe die er uit ziet en met onze cowboyhoeden op vallen we niet eens op tussen de andere saloongasten.
’s Avonds gaan we een klein hapje eten in Crystals Palace, al weer zo’n prachtige saloon in originele staat, inclusief gigantische spiegel achter de lange, lange bar. Meisjes in ‘wild west’ klederdracht bedienen ons. Fenny bestelt een Taco Salad en laat wijselijk de green peppers achterwege, ik zelf hou het bij een hot dog met chili en cheese, uiteraard met mijn geliefde raspberry iced tea. Bij het verlaten van het etablissement zien we in de hoofdstraat de zon ondergaan.
We wanen ons echt in een western movie!
Er is er één jarig, hoera, hoera! Dat kun je wel zien, dat is zíj (… in haar kingsize bed)! Mijn vrouwtje is vandaag jarig, maar veel visite zal er wel niet komen. Wel veel felicitaties via social media en gsm. Leuk, allemaal hartstikke bedankt!
Na een lekker ontbijtje vertrekken we, slaan de eerste straat linksaf en dan alsmaar rechtdoor. Na een tijdje zou je dan het McCormick-Stillman Railroad Park moeten zien liggen. Op de kaart lijkt dat dichtbij, maar in werkelijkheid doen we er ruim een kwartier over! Scottsdale heeft dan weliswaar net als de stad Groningen zo’n 200.000 inwoners, de uitgestrektheid is enorm, de oppervlakte bedraagt 477 km2, tegenover Groningen 84 km2. De aangrenzende stad Phoenix met 1,5 miljoen inwoners heeft een oppervlakte van 1338 km2, vergelijkbaar met de hele provincie Utrecht.
Het Railroad Park blijkt meer een kinderattractie park te zijn, maar we doen net of we gek zijn en maken ook een rit met het kindertreintje. Tenslotte is Fenny jarig en die is ook nog es met een groot kind op pad! In het enorme speelgoedtreinen museum (Merlijn zou z’n hart ophalen en niet meer weg te slaan zijn bij de kleine electrische treintjes) staat dan ook heel toepasselijk: ‘It’s never too late to have a happy childhood’.
We verlaten Scottsdale/Phoenix en rijden over de Highway 10 naar het zuiden, richting Tucson, we hebben zo’n 200 mijl (320 km) voor de boeg. Het is een lange, eindeloos lijkende weg door de desert met overal enorme cactussen aan beide zijden. Tucson (spreek uit als Toesòn en niet als Tuksen) is al uitgegroeid tot een behoorlijk grote stad, we laten die links liggen en gaan verder richting Tombstone, dat ook één van de hoogtepunten van onze reis zal moeten worden.
Rond 2 uur ’s middags zien we de eerste borden al die vertellen waar Tombstone de meeste bekendheid aan te danken heeft: de ‘gunfight at the OK Corral’ op 26 oktober 1881, waarbij Billy Clanton, Frank McLaury en Tom McLaury het leven lieten na een vuurgevecht met de wetshandhavers Wyatt Earp, Virgil Earp, Morgan Earp en Doc Holliday. Op de Boothill Graveyard, direct bij binnenkomst in Tombstone liggen Billy en de McLaury’s begraven, evenals vele andere personen uit die periode. De manier waarop ze aan hun einde gekomen zijn, staat er meestal bij op de grafsteen (= tombstone): gelyncht, opgehangen, vermoord, gevonden in een mijn, overreden door een stampede, enz. We zien ook de grafsteen van Dutch Annie, uitbaatsters van één van de vele bordelen die Tombstone telde. Opvallend zijn de vele grafstenen met het opschrift 'unknown'. Men keek niet zo nauw in die tijd. Ook had men een flinke dosis zwarte humor, te oordelen naar een aantal opschriften op sommige grafstenen, zoals:
HERE LIES
GEORGE JOHNSON
HANGED BY MISTAKE
1882
HE WAS RIGHT
WE WAS WRONG
BUT WE STRUNG HIM UP
AND NOW HE'S GONE
en:
HERE LIES
LESTER MOORE
FOUR SLUGS
FROM A 44
NO LES
NO MORE
Duidelijk is dat de begrafenisondernemers in die tijd een goede job hadden, Tombstone kende er 3 in die tijd, tegenover New York slechts 1 in dezelfde periode. Al met al een wel zeer bijzonder kerkhof!
Als we even later Tombstone, 'the town too tough to die', binnenrijden zien we direct ons motel, het Tombstone Budget Host Inn motel. Van het ene uiterste in het andere uiterste: het woord budget is heel toepasselijk, in de kamer die we krijgen toegewezen, heeft volgens mij Wyatt Earp zelf nog overnacht. Het meurt er naar sigarettenrook en de sleutel (een echte!) weigert herhaaldelijk dienst. Geen probleem, we krijgen direct een andere (mooiere) kamer toegewezen. Kan ook makkelijk, we zijn de enige gasten!
Tombstone, dat nu nog zo’n 1300 inwoners telt, is echt de personificatie van het Wilde Westen, waarover morgen meer. We wandelen door Allen Street, de hoofdstraat over de sidewalks en wanen ons in 1880. Veel ‘locals’ lopen rond in de kleren van destijds en stagecoaches staan te wachten op passagiers. Aan het eind van de straat vinden we de OK Corral. Dagelijks voeren hier als Wyatt Earp en Doc Holiday verklede acteurs de 'gunfight at the OK Corral show' op. Uiteraard willen we dit meemaken en na afloop kan ik het niet nalaten even met mijn helden op de foto te gaan (vlnr.: Doc Holliday, Jurry the Kid, Wyatt Earp, Virgil Earp, Morgan Earp).
Het is ook hier bloedheet en een Bud Light van de tap gaat er daarna best in in Big Nose Kate’s saloon. Prachtig hoe die er uit ziet en met onze cowboyhoeden op vallen we niet eens op tussen de andere saloongasten.
’s Avonds gaan we een klein hapje eten in Crystals Palace, al weer zo’n prachtige saloon in originele staat, inclusief gigantische spiegel achter de lange, lange bar. Meisjes in ‘wild west’ klederdracht bedienen ons. Fenny bestelt een Taco Salad en laat wijselijk de green peppers achterwege, ik zelf hou het bij een hot dog met chili en cheese, uiteraard met mijn geliefde raspberry iced tea. Bij het verlaten van het etablissement zien we in de hoofdstraat de zon ondergaan.
We wanen ons echt in een western movie!
-
05 Juni 2014 - 16:52
Eddie Meijer:
van harte gefeliciteerd , Jur ook natuurlijk ! Fijne dag gewenst ! ;)
-
05 Juni 2014 - 17:14
Betsy:
Nog gefeliciteerd Fenny met je verjaardag.
Groeten, Fred en Betsy. -
05 Juni 2014 - 17:29
Jan L.:
Van harte gefeliciteerd Fenny met je verjaardag. De groeten aan Billy de Kid.
Moi
Jan en Peet -
05 Juni 2014 - 17:42
Geesje :
Fenny van harte gefeliciteerd met je verjaardag. We zitten hier in een verlaten oord, maar het is hier schitterend.
We zullen vanavond wel even één op je drinken.
Groetjes Gees. -
05 Juni 2014 - 17:55
Wia & Hans:
Moi Fenny, van harte met je verjaardag!!! Groetjes aan Jurry the Kid ;-)
-
05 Juni 2014 - 19:22
Idakluin:
de felicitatie was ook van hennie we kijken al weer ui t naar jullie thuiskomst maA4 GENIET ER NOG MAAR EVEN VAN GR EN LIEFS -
06 Juni 2014 - 00:18
Henk En Iekje Hut:
Moi Jur en Fenny,
Van je Pa en Ma gehoord dat jullie in het verre Las Vegas getrouwd zijn, nu de site gevonden en we willen jullie van harte feliciteren, ten eerste met jullie huwelijk ,maar nu ook met jouw verjaardag Fenny.
We wensen jullie nog veel gelukkige jaren samen .
Groetjes uut Nuus
Henk en Iekje Hut -
06 Juni 2014 - 20:41
Aaf:
Congrats to both of ye. -
06 Juni 2014 - 20:48
Aaf:
Congrats both of ye!! Jou in dat grote bed zien liggen Fenny, doet mij beseffen dat ik 's nachts in een twijfelaar lig met mien grutte Pier... Ach ja...Amerika...alles groter enzooo... zuchtttt... Mooi hoor! Weer prachtige foto's. En verhaal natuurlijk. Enjoyenjoy!!
-
07 Juni 2014 - 07:26
Jolanda:
Niet best, lig ik een beetje achter met lezen (even geen tijd gehad) zie ik gelijk een verjaardag over het hoofd.
Fenny, alsnog, van harte gefeliciteerd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
