Van Hardenberg naar Havasu! (dag 21)
Door: Jurronimo
Blijf op de hoogte en volg Jur
03 Juni 2014 | Verenigde Staten, Scottsdale
Dinsdag 3 juni 2014
De dag begint al om 7 uur met een lekker bakkie koffie op de kamer, met een schaaltje animal crackers er bij. Dit vanwege het feit dat ze hier in de US nergens in de enorme supermarkten mijn geliefde Maria biscuitjes heb kunnen kopen. Animal crackers zijn een soort kleine, platte diertjes in koekjes vorm, die in de verte wel een beetje naar biscuitjes smaken. We hebben ze gekocht in 2 smaken: chocola en gewoon, 2 grote zakken vol, voor weinig. Best wel lekker eigenlijk, alleen vraag ik me toch een beetje af of ze niet eerder bedoeld zijn voor onze geliefde viervoeters in plaats van voor ons, tweevoeters. Ach, … misschien wel voor beide!
Zo gauw we Las Vegas achter ons hebben gelaten, rijden we al weer in de desert. Ons doel is vandaag Phoenix/Scottsdale in Arizona en wel via Lake Havasu, een afstand van zo’n 350 mijl (560 km). We rijden via Henderson, richting Hoover Dam en even voor Boulder nemen we de afslag naar het zuiden, de Highway 95. Een en al desert, vrijwel geen verkeer, aan beide zijden eindeloze vlakten met wat struikjes (weeds, wanneer die dood gaan en losraken worden het tumbleweeds) en hier en daar een Joshua Tree.
Na zo’n 2 uur rijden houden we even halt in het piepkleine dorpje Needles en horen van de plaatselijke gastvrouwen bij de VVV, dat we in Lake Havasu City straks beslist even de ’s werelds grootste antiquiteit moeten bekijken: de London Bridge! Huh, wat hebben wij nu weer aan onze Hollandse klomp hangen?
Een klein uurtje later arriveren we in het plaatsje, nou zeg maar gerust ‘plaats’ Lake Havasu City, dat languit uitgestrekt ligt aan het gelijknamige meer, Lake Havasu.
In 1958 kocht ene Robert McCulloch, een stuk land aan de oostkant van Lake Havasu bij het schiereiland Pittsburgh Point, dat uiteindelijk getransformeerd werd tot "the Island". McCulloch had zijn fortuin had gemaakt met het fabriceren van elektrische kettingzagen en later met olie en vliegtuigen en zag wel brood in het ontwikkelen van een toeristische trekpleister. Na 4 jaar planning en projectontwikkeling kocht hij nòg eens grote stukken land in de omgeving en zo werd in 1963 officieel Lake Havasu City gesticht. Om de plaats nog te voorzien van een extra toeristische attractie, kocht McCulloch van de stad London de London Bridge voor 2,5 miljoen dollar. Deze uit 1831 stammende brug over de Thames zakte namelijk steeds verder weg en werd in 1968 bij opbod verkocht. De brug werd afgebroken, in stukken vervoerd naar Amerika en steen voor steen weer in elkaar gezet hier in Lake Havasu City. Dit kostte nóg eens een slordige 7 miljoen dollar, maar wie het breed heeft, …! Op 5 oktober 1971 werd de brug opengesteld voor publiek en hoewel velen McCulloch voor gek verklaarden, werd de brug in Amerika een toeristisch succes. Nu, 50 jaar later, wonen in Lake Havasu City circa 60.000 mensen en is het een waar paradijs voor vakantiegangers, pensionado’s, botenbezitters, watersporters, enz.
In het Visitor Center worden we uitgebreid voorgelicht door een Nederlander, die daar al 13 jaar zit. Hij heet Jan Kassies en komt van origine uut Hardenberg, da’s ok nog n beetie aan zien accent te heuren! Hij vereeuwigt ons even op de jet-ski en tipt ons nog om met de ferry (veerboot) naar de andere kant van het meer te gaan, dat in Californië ligt. Dat doen we, om de prijs hoeven we het ook zeker niet te laten ($ 2 p/p voor een retourtje).
Om 14.00 uur zijn we terug en vervolgen onze reis, eerst door een bergachtige omgeving die sterk aan de bergen van Gran Canaria doet denken. Vervolgens weer door de desert, waar we ook de eerste enorme cactussen ontwaren. Ik moet denken aan Neerlands Hoop met het verhaaltje over het hondje Whiskey (hij kakt es tegen een kaktus). Geweldig!
Uiteindelijk komen we uit op de Interstate 10 naar Phoenix. Wanneer we even een stop maken, merken we weer hoe ontzettend warm het wel niet is (vandaag 110F oftewel 43C). Lage vochtigheid, dus nauwelijks zweten, dus blijven drinken!
Even na vijven rijden we Phoenix binnen.Wàt een uitgestrekte stad en wàt een verkeer! Je raast op 14-baans wegen over en onder elkaar heen en door.
Gelukkig is het aangrenzende Scottsdale wat minder hectisch. Zonder problemen staan we keurig om 17.30 uur voor het Best Western Plus Papago Inn & Resort, waar we aan de bar een heerlijk koud biertje (Bud Light) nuttigen. Dat gaat er wel in.
Wat later, terwijl ik op de kamer nog even m’n verslagje aan het typen ben, trekt Fenny beneden in het verlichte zwembad een paar baantjes onder een prachtige sterrenhemel.
Naomi Kromowidjojo is er niks bij!
De dag begint al om 7 uur met een lekker bakkie koffie op de kamer, met een schaaltje animal crackers er bij. Dit vanwege het feit dat ze hier in de US nergens in de enorme supermarkten mijn geliefde Maria biscuitjes heb kunnen kopen. Animal crackers zijn een soort kleine, platte diertjes in koekjes vorm, die in de verte wel een beetje naar biscuitjes smaken. We hebben ze gekocht in 2 smaken: chocola en gewoon, 2 grote zakken vol, voor weinig. Best wel lekker eigenlijk, alleen vraag ik me toch een beetje af of ze niet eerder bedoeld zijn voor onze geliefde viervoeters in plaats van voor ons, tweevoeters. Ach, … misschien wel voor beide!
Zo gauw we Las Vegas achter ons hebben gelaten, rijden we al weer in de desert. Ons doel is vandaag Phoenix/Scottsdale in Arizona en wel via Lake Havasu, een afstand van zo’n 350 mijl (560 km). We rijden via Henderson, richting Hoover Dam en even voor Boulder nemen we de afslag naar het zuiden, de Highway 95. Een en al desert, vrijwel geen verkeer, aan beide zijden eindeloze vlakten met wat struikjes (weeds, wanneer die dood gaan en losraken worden het tumbleweeds) en hier en daar een Joshua Tree.
Na zo’n 2 uur rijden houden we even halt in het piepkleine dorpje Needles en horen van de plaatselijke gastvrouwen bij de VVV, dat we in Lake Havasu City straks beslist even de ’s werelds grootste antiquiteit moeten bekijken: de London Bridge! Huh, wat hebben wij nu weer aan onze Hollandse klomp hangen?
Een klein uurtje later arriveren we in het plaatsje, nou zeg maar gerust ‘plaats’ Lake Havasu City, dat languit uitgestrekt ligt aan het gelijknamige meer, Lake Havasu.
In 1958 kocht ene Robert McCulloch, een stuk land aan de oostkant van Lake Havasu bij het schiereiland Pittsburgh Point, dat uiteindelijk getransformeerd werd tot "the Island". McCulloch had zijn fortuin had gemaakt met het fabriceren van elektrische kettingzagen en later met olie en vliegtuigen en zag wel brood in het ontwikkelen van een toeristische trekpleister. Na 4 jaar planning en projectontwikkeling kocht hij nòg eens grote stukken land in de omgeving en zo werd in 1963 officieel Lake Havasu City gesticht. Om de plaats nog te voorzien van een extra toeristische attractie, kocht McCulloch van de stad London de London Bridge voor 2,5 miljoen dollar. Deze uit 1831 stammende brug over de Thames zakte namelijk steeds verder weg en werd in 1968 bij opbod verkocht. De brug werd afgebroken, in stukken vervoerd naar Amerika en steen voor steen weer in elkaar gezet hier in Lake Havasu City. Dit kostte nóg eens een slordige 7 miljoen dollar, maar wie het breed heeft, …! Op 5 oktober 1971 werd de brug opengesteld voor publiek en hoewel velen McCulloch voor gek verklaarden, werd de brug in Amerika een toeristisch succes. Nu, 50 jaar later, wonen in Lake Havasu City circa 60.000 mensen en is het een waar paradijs voor vakantiegangers, pensionado’s, botenbezitters, watersporters, enz.
In het Visitor Center worden we uitgebreid voorgelicht door een Nederlander, die daar al 13 jaar zit. Hij heet Jan Kassies en komt van origine uut Hardenberg, da’s ok nog n beetie aan zien accent te heuren! Hij vereeuwigt ons even op de jet-ski en tipt ons nog om met de ferry (veerboot) naar de andere kant van het meer te gaan, dat in Californië ligt. Dat doen we, om de prijs hoeven we het ook zeker niet te laten ($ 2 p/p voor een retourtje).
Om 14.00 uur zijn we terug en vervolgen onze reis, eerst door een bergachtige omgeving die sterk aan de bergen van Gran Canaria doet denken. Vervolgens weer door de desert, waar we ook de eerste enorme cactussen ontwaren. Ik moet denken aan Neerlands Hoop met het verhaaltje over het hondje Whiskey (hij kakt es tegen een kaktus). Geweldig!
Uiteindelijk komen we uit op de Interstate 10 naar Phoenix. Wanneer we even een stop maken, merken we weer hoe ontzettend warm het wel niet is (vandaag 110F oftewel 43C). Lage vochtigheid, dus nauwelijks zweten, dus blijven drinken!
Even na vijven rijden we Phoenix binnen.Wàt een uitgestrekte stad en wàt een verkeer! Je raast op 14-baans wegen over en onder elkaar heen en door.
Gelukkig is het aangrenzende Scottsdale wat minder hectisch. Zonder problemen staan we keurig om 17.30 uur voor het Best Western Plus Papago Inn & Resort, waar we aan de bar een heerlijk koud biertje (Bud Light) nuttigen. Dat gaat er wel in.
Wat later, terwijl ik op de kamer nog even m’n verslagje aan het typen ben, trekt Fenny beneden in het verlichte zwembad een paar baantjes onder een prachtige sterrenhemel.
Naomi Kromowidjojo is er niks bij!
-
04 Juni 2014 - 07:28
Patrick:
Jaaa, maar hebben jullie nou ook nog rondgescheurd op die jetski?! DAT wil ik zien :-)
Enjoy!
Laifs, P.
-
04 Juni 2014 - 08:15
Wim En Trijnie :
Als je pas getrouwd bent beschik je over een geweldige conditie , en dat is ook wel nodig met zo een reis door de U.S.A. Jur wederom geweldig wat jullie allemaal zien en beleven , bedankt en een goede reis verder , groet aan Fenny . Wim en Trijnie -
04 Juni 2014 - 12:45
Aaf:
Je denkt dat het niet mooier kan, maar jazeker het kan! sjiek de friemel allemaal hoor. Vrouwe Eckhardt die nog even een paar baantjes trekt onder de sterrenhemel terwijl heer Eckhardt even z'n stukje typt. Er zijn slechtere filmscripts. Wat heerlijk dat jullie dít allemaal écht meemaken!!! Ik kan wel zeggen geniet er van, maar volgens mij doen jullie niet anders haha!!
Fenny, als jij dit leest ben je een jaartje ouder geworden. Van harte gefeliciteerd meid!! Wij smokken en drinken er op 22 juni op oké? Jur jij ook gefeliciteerd met je vrouw.
Broeierige groet uit het altijd bruisende Vries
Aaf -
04 Juni 2014 - 17:51
Anneke:
Goede morgen , Fenny, Van Harte Gefeliciteerd, nu met jouw Verjaardag!!! Gezellige dag , samen met je lieve mannetje ! wij nemen ook hier een glaasje op .moi, moi, groetekes anneke en walter -
04 Juni 2014 - 17:54
Anneke:
P.S. sorry , JUR natuurlijk ook : Van HARTE Gefeliciteerd !!! -
04 Juni 2014 - 20:38
Netty Pijpker:
Lieve Fenny Van harte Gefeliciteerd en heel veel gezonde jaren.. Lekker samen gewenst..! En jullie hebben vast weer een fantastische dag!! Jur van Harte met jou vrouw...!! Mooi he...
Geniet ze ...
Groeten en Liefs
Geert en Netty -
04 Juni 2014 - 21:07
Harmtje:
Als jongste tante(ahum) wil ik ons Fenny(ja,ja, Jur, ze blijft altijd ook nog een beetje van ons) natuurlijk ook hartelijk feliciteren met haar verjaardag en jouw Jur met je lieve vrouw. Blijf genieten, wij genieten mee van alle verhalen en nog heeeel veeel gezonde jaren samen wensen we jullie. Veel liefs, Jan en Harmtje -
04 Juni 2014 - 21:42
Idakluin:
vaaa jur n harte gefeliciteert doe de gr aan jur
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
