Hello in Pocatello! (dag 10)

Vrijdag 23 mei 2014

Lekker geslapen (wat hebben die Amerikanen toch heerlijke supergrote bedden en dito kussens) en om half 6 er uit, want ik wil toch even de zonsopgang van achter de Yellowstone Mountains meemaken. Wat een prachtig gezicht!
Om 7 uur zitten we aan het ontbijt en een half uur later zijn we al weer op pad. De avond er voor las ik nog even iets over het Yellowstone Park. In dit park ligt de Yellowstone Caldera, een supervulkaan die ongeveer om de 600.000 jaar uitbarst. De laatste grote uitbarsting was ongeveer 640.000 jaar geleden. We zijn dus al over tijd! We maken ons dan ook maar gauw uit de voeten en rijden zuidwaarts de 5e staat op onze reis binnen: Idaho, 5x zo groot als Nederland, maar slechts 1,5 miljoen inwoners tellend.
Idaho, dat in het Noorden doorloopt tot de Canadese grens, werd oorspronkelijk bevolkt door Indianenstammen als de Nez Percé. In de staat bevinden zich nu nog enkele grote reservaten. Op de nummerborden van de auto’s lezen we: Scenic Idaho, famous potatoes. Inderdaad is de grote Idaho aardappel inmiddels wereldbekend en draagt Idaho voor het grootste deel bij aan de enorme export van Amerikaanse aardappelen. De plaats Blackfoot (waarschijnlijk vernoemd naar de Vieze Voeten indianen) heeft zelfs een Aardappel Museum. Een bezoekje laten we echter achterwege. ‘Eerappels genog’, zou vriend Roel W. zeggen.
Het gebied waar we door heen rijden, aan beide zijden begrensd door de bergen, lijkt een beetje op Nederland met uitgestrekte akkerbouwgebieden die door enorme mobiele irrigatieapparaten besproeid worden. Het is lekker rustig rijden op de weg, weinig verkeer. Overigens misschien nog wel even leuk om te vermelden is, dat (zonder te liegen) van de auto’s die we onderweg en in de steden tegenkomen, er zeker 70% SUV of PICK-UP is. Of dit een voorbode voor Europa is, weet ik niet, we’ll see!
We doen het vandaag kalm aan. Via Idaho Falls en Blackfoot reizen we naar Pocatello. We hebben via Expedia voor $ 59 (= € 42), een 3 sterren ‘verrassingshotel’ geboekt. Je weet dus van tevoren niet in welk hotel je daar dan terecht komt. Het blijkt het Red Lion Hotel te zijn van de Lions Club, alweer een hoop luxe voor weinig (bingo!).
Overigens voor degenen die nog nooit in de US geweest zijn: je betaalt altijd en alleen maar voor de kamer, niet per persoon! Je kunt ook altijd kiezen tussen 1 Kingsize bed (supergroot) of 2 Queens bedden (afmetingen van onze twijfelaars). Desgewenst kun je op zo’n kamer dus ook met 3 of 4 man overnachten (ideaal voor een gezin). Ontbijt is er de ene keer we l bij, de andere keer niet.
Het Red Lion Hotel is een prachtig ruim, chique hotel, alleen internet is om de een of andere reden erg traag vandaag, vervelend!. We hebben een mooie kamer met zowaar een Philips tv, al is het een oud model (maar natuurlijk wèl groot!). We hebben geen zin meer om nog te gaan zwemmen in de inside pool. Dan maar een duik in bad en ’s avonds even lekker tv kijken. Zittend op onze Kingsize, met 6 kussens in de rug kijken we naar een prachtig concert van de Dukes of September (Malcolm McDonald (van de Doobie Bros) met Donald Fagen (Steely Dan) en Boz Scaggs, begeleid door een superband).
Reelin’ In The Years!!!
Morgen op naar Salt Lake City!