Van Crazy Horse tot Lincoln (dag 5)
Door: Jurronimo
Blijf op de hoogte en volg Jur
18 Mei 2014 | Verenigde Staten, Deadwood
18 mei 2014
Prima geslapen in onze hut, het zonnetje schijnt en we zijn al weer vroeg uit de veren. Gauw een lekker ontbijtje (onze vriend Ghandi komt herhaaldelijk vragen of alles naar wens is en dat is het zeker!) en hup …. karren maar!
Het is zondagmorgen en heerlijk rustig op de weg. We rijden over de Highway 385 via Pringle (komen hier die lekkere chips vandaan?) naar Custer City. Het landschap heeft veel weg van dat van de Teletubbies, mooi groen, heuvelachtig met hier en daar een kleine ranch. Herten, rendieren en bizons lopen vrij rond in de natuur. Dat is wel oppassen geblazen. Met name de bizons hebben alle tijd van de wereld, ze steken rustig, sukkelend de weg over. Wij zeggen er nog even eentje gedag vlakbij onze auto (zie foto).
Even voorbij Custer City nemen we de afslag naar de Crazy Horse Memorial. Dit gigantische monument is nog niet af, maar nu al zeer indrukwekkend, het moet het grootste beeldhouwwerk ter wereld worden, uitgehouwen uit een berg van graniet.
In 1939 werd de beeldhouwer Korczak Ziolkowski, een Amerikaan met Poolse voorouders, benaderd door Siouxleider Henry Standing Bear om een ontwerp te maken voor een monument omdat ook zíj (de indianen) helden hadden die het waard waren te worden vereeuwigd. Het 30km verder op gelegen Mount Rushmore (waarin de hoofden van 4 Amerikaanse presidenten gebeiteld zijn) lag gevoelig bij veel indianen, omdat de berg tijdens het Verdrag van Fort Laramie (1868) was toegewezen aan de Lakota indianenstam, die het niet eens waren met het feit dat de Amerikanen de berg in bezit hadden genomen. Uiteindelijk werd besloten vlakbij Mount Rushmore een groot beeld te maken van Crazy Horse (1849-1877), een beroemd indianenopperhoofd, die zich in de negentiende eeuw verzette tegen de landroof door Amerikaanse kolonisten en in 1876 generaal Custer bij Little Big Horn versloeg.
Met het Crazy Horse project werd in 1948 begonnen. Ziolkowski koos samen met een zoon van deze beroemde Lakota indiaan een plek uit voor het te bouwen monument. De beeldhouwer maakte een kolossaal ontwerp. Als het beeld voltooid is, is opperhoofd Crazy Horse zittend op een paard te zien. Met zijn linkerarm wijst hij naar voren en zegt: “Mijn land is waar mijn doden liggen begraven”. Als het beeld voltooid is, is het 170 meter hoog en 193 meter breed.
Het is ongelofelijk om te zien hoe dit enorme project op gang is gekomen. Onder het motto: “Every man has his mountain, I’m building mine!” ging Ziolkowski aan de slag. In het begin werkte hij helemaal alleen, hij weigerde overheidsgelden en had toen hij begon slechts 147 dollar op zak. Hij werkte met 2-de hands gereedschap, afgedankte compressors, die herhaaldelijk dienst weigerden (kaputt, kaputt, kaputt!) en gedoneerde staven dynamiet.
Ziolkowski overleed in 1982 en werd na zijn dood vlakbij zijn levenswerk begraven. Het werk was nog lang niet voltooid, maar zijn vrouw en hun10 zonen en dochters zetten het voort. Het is een familieproject en nog altijd afhankelijk van donaties. Het hoofd van de indianenleider is in 1998 voltooid en is 26,5 meter hoog (ter vergelijking: de hoofden in Mount Rushmore zijn ongeveer 18 meter hoog). Sindsdien zijn er al weer vele tonnen graniet verwijderd. Bijkomende bijzonderheid is dat het monument 3-dimensionaal wordt.
Momenteel is een team van ongeveer tien man bezig met het uithouwen van het hoofd van het paard waarop Crazy Horse moet komen te zitten. Wanneer het Crazy Horse Monument klaar is, is niet bekend. Duidelijk is wel dat er nog voor tientallen jaren werk is.
In het prachtige Visitor Center krijgen we een film te zien over het project. Ook bevindt zich hier een museum waar veel handwerk van indianen te zien is. Toeristen kunnen, tegen betaling, vanaf dit museum per bus afreizen naar de berg. Helemaal naar boven is nogal prijzig en niet van gevaar ontbloot, maar een ritje tot onder aan de berg in een mooie oude schoolbus is nog wel te doen voor ons. De gids is ook nog eens best bereid om ons beiden daar te vereeuwigen. Verder vertelt hij dat je stukjes uitgehouwen graniet kunt kopen om het project te steunen. Zelf had hij er vorige week nog 2 grote gekocht om in het reddingsvest van zijn schoonmoeder te stoppen. Funny guy!
We verlaten het park met bewondering en verwondering. Hoe ver kan een mens gaan met het verwezenlijken van zijn idealen? Een en al respect hier voor!
We rijden dieper de Black Hills in door de prachtige natuur, richting Keystone en komen een tijdje later aan bij Mount Rushmore, het andere beroemde Amerikaanse monument in dit gebied. De toegang tot het park is gratis, maar om te parkeren moet je wel betalen.
De plek zelf, waar toerisme en politiek elkaar de hand reiken, symboliseert 150 jaar Amerikaanse geschiedenis met 4 majestueuze presidentshoofden die uit de rotsen gehouwen zijn. Jaarlijks brengen meer dan 2 miljoen mensen een bezoek aan dit park.
In 1927 begon de beeldhouwer Borglum met zijn team van ongeveer vierhonderd medewerkers met het kappen. Eerst was George Washington aan de beurt, die moest de beeldengroep domineren. Daarna volgde Thomas Jefferson. Die moest oorspronkelijk links van Washington komen, maar door de slechte kwaliteit van het graniet is men aan de rechterkant begonnen. De bustes van Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln en maakten de rij compleet. Voor de grote delen bracht het team eerst springstof tot ontploffing. De detailafwerking gebeurde met de hand. Tenslotte werd de rotswand met speciale, fijne boortjes glad gemaakt. Borglum zelf zou ruim dertien jaar aan het project werken, tot zijn dood in maart 1941. Daarna nam zijn zoon Lincoln Borglum het roer over. De 18 meter hoge hoofden, die bijna af waren, werkte hij verder af. Wegens geldgebrek bleef het daarbij, de rest van de lichamen is nooit gerealiseerd.
Bij Mount Rushmore zelf liggen tal van gebouwen, pleinen, lanen en een theater. Terrassen als Grand View Terrace en Borglum View Terrace bieden de bezoekers een welkome rustpauze om de beeldengroep aandachtig in zich op te nemen. In de gebouwen vind je souvenirwinkels, cafetaria, theaters en een museum. We kopen een heerlijk ijsje (Amerikaans model, dus GROOT) met de smaken praline/pecannoot en chocolade/mint en maken nog een lange wandeling die ons tot onder de hoofden brengt en genieten van het gebodene, de natuur en het heerlijke weer.
Tenslotte nemen we nog even een kijkje in de boekwinkel, waar één van de drillers van Mount Rushmore zijn boek signeert. Nick Clifford, geboren in 1921 (hij is dus nu 93!), werkte vanaf 1938 met 20 man aan de hoofden, 7 dagen in de week voor 8 dollar per dag. Dat kun je je nu niet meer voorstellen. Op een foto is te zien, hoe hij, hangend aan een kabel, bezig is een oog van een van de presidenten uit te houwen. Om een beeld van de grootte te vormen: het oog is even groot als hij! Nick signeert het boekje dat we bij hem kopen en is graag bereid even met deze Hollanders op de foto te gaan.
Vervolgens keren we terug naar de parkeerplaats en rijden even later via de 385 door prachtige bossen naar Deadwood, in de goudgraverstijd (ca. 1876) broeinest van gokken en misdaad, bekend uit de gelijknamige HBO tv-serie. We hebben er voor een prikkie 2 nachten geboekt in de Springhill Suites by Marriott, een super de luxe 4-sterren hotel, annex casino. Onze kamer is niet te geloven, zo groot, nieuw en van alle gemakken voorzien. Wat zijn we toch bofkonten! Na nog even een echte Amerikaanse burger te hebben verorberd in het Creek Restaurant, wacht ons een heerlijke nacht. Ik denk nog even terug aan de woorden van Korczak Ziolkowski:
“Never forget your dreams!”
Prima geslapen in onze hut, het zonnetje schijnt en we zijn al weer vroeg uit de veren. Gauw een lekker ontbijtje (onze vriend Ghandi komt herhaaldelijk vragen of alles naar wens is en dat is het zeker!) en hup …. karren maar!
Het is zondagmorgen en heerlijk rustig op de weg. We rijden over de Highway 385 via Pringle (komen hier die lekkere chips vandaan?) naar Custer City. Het landschap heeft veel weg van dat van de Teletubbies, mooi groen, heuvelachtig met hier en daar een kleine ranch. Herten, rendieren en bizons lopen vrij rond in de natuur. Dat is wel oppassen geblazen. Met name de bizons hebben alle tijd van de wereld, ze steken rustig, sukkelend de weg over. Wij zeggen er nog even eentje gedag vlakbij onze auto (zie foto).
Even voorbij Custer City nemen we de afslag naar de Crazy Horse Memorial. Dit gigantische monument is nog niet af, maar nu al zeer indrukwekkend, het moet het grootste beeldhouwwerk ter wereld worden, uitgehouwen uit een berg van graniet.
In 1939 werd de beeldhouwer Korczak Ziolkowski, een Amerikaan met Poolse voorouders, benaderd door Siouxleider Henry Standing Bear om een ontwerp te maken voor een monument omdat ook zíj (de indianen) helden hadden die het waard waren te worden vereeuwigd. Het 30km verder op gelegen Mount Rushmore (waarin de hoofden van 4 Amerikaanse presidenten gebeiteld zijn) lag gevoelig bij veel indianen, omdat de berg tijdens het Verdrag van Fort Laramie (1868) was toegewezen aan de Lakota indianenstam, die het niet eens waren met het feit dat de Amerikanen de berg in bezit hadden genomen. Uiteindelijk werd besloten vlakbij Mount Rushmore een groot beeld te maken van Crazy Horse (1849-1877), een beroemd indianenopperhoofd, die zich in de negentiende eeuw verzette tegen de landroof door Amerikaanse kolonisten en in 1876 generaal Custer bij Little Big Horn versloeg.
Met het Crazy Horse project werd in 1948 begonnen. Ziolkowski koos samen met een zoon van deze beroemde Lakota indiaan een plek uit voor het te bouwen monument. De beeldhouwer maakte een kolossaal ontwerp. Als het beeld voltooid is, is opperhoofd Crazy Horse zittend op een paard te zien. Met zijn linkerarm wijst hij naar voren en zegt: “Mijn land is waar mijn doden liggen begraven”. Als het beeld voltooid is, is het 170 meter hoog en 193 meter breed.
Het is ongelofelijk om te zien hoe dit enorme project op gang is gekomen. Onder het motto: “Every man has his mountain, I’m building mine!” ging Ziolkowski aan de slag. In het begin werkte hij helemaal alleen, hij weigerde overheidsgelden en had toen hij begon slechts 147 dollar op zak. Hij werkte met 2-de hands gereedschap, afgedankte compressors, die herhaaldelijk dienst weigerden (kaputt, kaputt, kaputt!) en gedoneerde staven dynamiet.
Ziolkowski overleed in 1982 en werd na zijn dood vlakbij zijn levenswerk begraven. Het werk was nog lang niet voltooid, maar zijn vrouw en hun10 zonen en dochters zetten het voort. Het is een familieproject en nog altijd afhankelijk van donaties. Het hoofd van de indianenleider is in 1998 voltooid en is 26,5 meter hoog (ter vergelijking: de hoofden in Mount Rushmore zijn ongeveer 18 meter hoog). Sindsdien zijn er al weer vele tonnen graniet verwijderd. Bijkomende bijzonderheid is dat het monument 3-dimensionaal wordt.
Momenteel is een team van ongeveer tien man bezig met het uithouwen van het hoofd van het paard waarop Crazy Horse moet komen te zitten. Wanneer het Crazy Horse Monument klaar is, is niet bekend. Duidelijk is wel dat er nog voor tientallen jaren werk is.
In het prachtige Visitor Center krijgen we een film te zien over het project. Ook bevindt zich hier een museum waar veel handwerk van indianen te zien is. Toeristen kunnen, tegen betaling, vanaf dit museum per bus afreizen naar de berg. Helemaal naar boven is nogal prijzig en niet van gevaar ontbloot, maar een ritje tot onder aan de berg in een mooie oude schoolbus is nog wel te doen voor ons. De gids is ook nog eens best bereid om ons beiden daar te vereeuwigen. Verder vertelt hij dat je stukjes uitgehouwen graniet kunt kopen om het project te steunen. Zelf had hij er vorige week nog 2 grote gekocht om in het reddingsvest van zijn schoonmoeder te stoppen. Funny guy!
We verlaten het park met bewondering en verwondering. Hoe ver kan een mens gaan met het verwezenlijken van zijn idealen? Een en al respect hier voor!
We rijden dieper de Black Hills in door de prachtige natuur, richting Keystone en komen een tijdje later aan bij Mount Rushmore, het andere beroemde Amerikaanse monument in dit gebied. De toegang tot het park is gratis, maar om te parkeren moet je wel betalen.
De plek zelf, waar toerisme en politiek elkaar de hand reiken, symboliseert 150 jaar Amerikaanse geschiedenis met 4 majestueuze presidentshoofden die uit de rotsen gehouwen zijn. Jaarlijks brengen meer dan 2 miljoen mensen een bezoek aan dit park.
In 1927 begon de beeldhouwer Borglum met zijn team van ongeveer vierhonderd medewerkers met het kappen. Eerst was George Washington aan de beurt, die moest de beeldengroep domineren. Daarna volgde Thomas Jefferson. Die moest oorspronkelijk links van Washington komen, maar door de slechte kwaliteit van het graniet is men aan de rechterkant begonnen. De bustes van Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln en maakten de rij compleet. Voor de grote delen bracht het team eerst springstof tot ontploffing. De detailafwerking gebeurde met de hand. Tenslotte werd de rotswand met speciale, fijne boortjes glad gemaakt. Borglum zelf zou ruim dertien jaar aan het project werken, tot zijn dood in maart 1941. Daarna nam zijn zoon Lincoln Borglum het roer over. De 18 meter hoge hoofden, die bijna af waren, werkte hij verder af. Wegens geldgebrek bleef het daarbij, de rest van de lichamen is nooit gerealiseerd.
Bij Mount Rushmore zelf liggen tal van gebouwen, pleinen, lanen en een theater. Terrassen als Grand View Terrace en Borglum View Terrace bieden de bezoekers een welkome rustpauze om de beeldengroep aandachtig in zich op te nemen. In de gebouwen vind je souvenirwinkels, cafetaria, theaters en een museum. We kopen een heerlijk ijsje (Amerikaans model, dus GROOT) met de smaken praline/pecannoot en chocolade/mint en maken nog een lange wandeling die ons tot onder de hoofden brengt en genieten van het gebodene, de natuur en het heerlijke weer.
Tenslotte nemen we nog even een kijkje in de boekwinkel, waar één van de drillers van Mount Rushmore zijn boek signeert. Nick Clifford, geboren in 1921 (hij is dus nu 93!), werkte vanaf 1938 met 20 man aan de hoofden, 7 dagen in de week voor 8 dollar per dag. Dat kun je je nu niet meer voorstellen. Op een foto is te zien, hoe hij, hangend aan een kabel, bezig is een oog van een van de presidenten uit te houwen. Om een beeld van de grootte te vormen: het oog is even groot als hij! Nick signeert het boekje dat we bij hem kopen en is graag bereid even met deze Hollanders op de foto te gaan.
Vervolgens keren we terug naar de parkeerplaats en rijden even later via de 385 door prachtige bossen naar Deadwood, in de goudgraverstijd (ca. 1876) broeinest van gokken en misdaad, bekend uit de gelijknamige HBO tv-serie. We hebben er voor een prikkie 2 nachten geboekt in de Springhill Suites by Marriott, een super de luxe 4-sterren hotel, annex casino. Onze kamer is niet te geloven, zo groot, nieuw en van alle gemakken voorzien. Wat zijn we toch bofkonten! Na nog even een echte Amerikaanse burger te hebben verorberd in het Creek Restaurant, wacht ons een heerlijke nacht. Ik denk nog even terug aan de woorden van Korczak Ziolkowski:
“Never forget your dreams!”
-
20 Mei 2014 - 12:28
Jan L.:
Deze hoofden stonde volgens mij op een LP van Deep Purple. Als ik me niet vergis. Herkenbaar.
Groetjes
Jan en Peet -
20 Mei 2014 - 17:30
Aaf:
Jazekers, Deep Purple in Rock!! Mooimooimooi! Heb er 2 van in de collectie. Wat een belevenis beste mensen. Leuk om er zo dicht bij te zijn. Muchos plezieros vanuit een broeierig warm Vries. Uiteraard is hier code oranje afgegeven. Noodweer op komst oeioei, net as altied zeker... -
20 Mei 2014 - 23:36
Wim En Trijnie Krijthe :
Net terug van het koor ,23.15 uur. een glas wijn met Trijnie in de tuin , temp. 22gr. Kan bijna niet beter , en dan jou verslag te lezen gewoon crazy te bedenken wat jullie samen beleven , wij wensen jullie verder een voorspoedige reis en blijf genieten ,( wij ook) groet aan Fenny en tot dan . Wim en Trijnie . -
21 Mei 2014 - 23:05
Wim En Trijnie Krijthe:
Wederom genieten dat jullie zo genieten , een geweldige reis en prachtige foto,s , bedankt en ga zo door ,maar niet oververmoeid raken ,jullie hebben nog een weekje ! Doeiiiiii , Wim en Trijnie -
22 Mei 2014 - 01:24
Betsy:
Lieve mensen,
Heb nu net al jullie reisverslagen gelezen (kwam erachter dat het in mijn spam zat). Heel wat leesvoer in een keer, maar mooi om te lezen. Wat hebben jullie al veel gezien! Geniet van alles. Wij genieten op afstand een beetje met jullie mee.
Groetjes, Fred en Betsy. -
22 Mei 2014 - 08:39
Gerla:
Hallo Jur en Fenny,
Leuk, weer zulke verslagen van jullie reis. Zo te zien, genieten jullie ervan!
Groeten. Henk en Gerla -
23 Mei 2014 - 16:10
Jan En Harmtje:
Hey lieverds,
Waauw, wat weer een prachtig verhaal en indrukwekkende foto"s. Ik heb er bijna geen woorden voor. Kijk uit naar de volgende. Waar haal je die informatie zo snel vandaan Jur ? Of heb je thuis al voorwerk gedaan.
Superleuk. Again Lots of fun. Ik ga straks met de Paiser Hopsingers mijn kleinkinderen toezingen die de avond4daagse hebben gelopen( als we het maar drooghouden)
Veel liefs Jan en Harmtje
-
23 Mei 2014 - 22:02
Martijn En Anneke Drostweg 17:
Moi Jur en Fenny,
Leuke foto's! Jammer dat het grote beeld sprekend Gordon is. En jullie zijn nu natuurlijk Nederland ontvlucht vanwege dergelijke figuren ;-)
Martijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
